در بررسی‌های بدون شاهد آکوپونکتور، منافع کاهش تنگی نفس کوششی (DOE) وافزایش ظرفیت ورزش دربیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) به اثبات رسیده است. طی یک بررسی در ژاپن، پژوهشگران ازیک رویه‌ی پیچیده‌ی آکوپونکتور بی‌اثر برای ارزیابی شاهددار در80 بزرگسال مبتلا به COPD متوسط تا شدید و DOE استفاده کرده‌اند که ازیک رژیم ثابت دارویی استفاده می‌کردند و می‌توانستند بدون کمک از دیگران راه بروند.
این بیماران به صورت غیرانتخابی هرهفته به مدت12هفته در11 نقطه‌ی آکوپونکتور تحت درمان قرارمی‌گرفتند. این نقاط برحسب نظریه‌‌ی درمان سنتی چینی انتخاب شده بود و گروه دیگری هم با استفاده از همین برنامه از درمان بی‌اثر با آکوپونکتور و با سوزن‌های کندی استفاده می‌کردند که ظاهراً به نظر می‌آمد وارد پوست شده ولی در واقع به صورت تلسکوپی بوده وفقط فشار وارد می‌آوردند. فقط 4 بیمار توانستند با درستی، استفاده از سوزن واقعی یا سوزن بی‌اثر راتشخیص دهند.
درارزیابی استاندارد شده بعد از 12 هفته، DOE بعد از 6 دقیقه راه رفتن از نظر آماری و بالینی درگروه مداخله بهتر بود و درگروه شاهد تغییر نیافته بود. در گروه مداخله، مسافت راه رفتن به مدت 6 دقیقه به صورتی چشمگیر تاحدود 60 متر افزایش یافته بود و درگروه شاهد کم شده بود. امتیاز کیفیت زندگی ومکانیک تنفسی درگروه مداخله به گونه‌یی چشمگیر بهتر از گروه شاهد بود.
Arch Intern Med 2012 May 14
ثبت نظر