چندین سال پیش، پژوهشگران برای شناسایی بیماران درمعرض خطر سنکوپ ازنظر پیامدهای ناگوار یک قاعده‌ی تصمیم‌گیری بالینی به وجود آوردند. دراین قاعده، توصیه شده بود بیماران دچارهریک از موارد زیر بستری شوند: سندرم حاد کرونر، بیماری هدایتی قلب، سابقه‌ی نگران کننده‌ی قلبی (مثل دیس ریتمی ، پیس میکر)، بیماری دریچه‌یی قلب، تخریب حجم، تداوم شناسه‌های حیاتی غیرطبیعی دربخش اورژانس یا رویداد اولیه‌ی دستگاه عصبی مرکزی.
محققان، امنیت این معیارها راطی یک بررسی آینده‌نگر در یک بخش اورژانس ارزیابی کرده‌اند. ایشان 293 بزرگسالی را که باسنکوپ مراجعه کرده و پیش از بخشنامه بنا به نظر پزشک تدبیر می‌شدند و 277 بزرگسال را که پس از بخشنامه مراجعه کرده بودند در بررسی شرکت دادند. تصمیم‌گیری موجود براساس قاعده در90٪ موارد انجام شد. نرخ پذیرش بیمارستان از 69٪ پیش از صدور بخشنامه به 58٪، بعد از صدور آن کاهش یافت. ظرف 30 روز، هیچ نوع پیامد ناگوار برای بیمارانی که برحسب قاعده مرخص شده بودند، اتفاق نیفتاد. میزان حساسیت این قاعده 100٪ و میزان اختصاصی بودن آن برای شناسایی بیماران دچار پیامدهای ناگوار 57٪ بود.
J Emerg Med 2012 Mar;42:345
ثبت نظر