انسولین ومتفورمین

بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که با متفورمین درمان می‌شوند درنهایت به انسولین نیازخواهندداشت.
 با وجودی که غالباً دراینگونه بیماران، بازهم مصرف متفورمین با انسولین ادامه می‌یابد. اما معلوم نیست که آیا این درمان توام دارای منافعی هم هست یانه.
 طی یک متا‌ آنالیز شامل 23 کارآزمایی غیر انتخابی با بیش از 2100 شرکت کننده (مدت کارآزمایی‌ها، 3 تا 24 ماه)، محققان مصرف متفورمین و انسولین را بامصرف انسولین تنها مقایسه نموده‌اند.
 بیمارانی که به صورت غیر انتخابی متفورمین وانسولین دریافت می‌داشتند به انسولین کمتری نیاز داشتند (اختلاف متوسط 19ـ واحد در روز) کنترل قند خون بهتری را تجربه کردند (متوسط اختلاف هموگلوبین گلیکوزیله0/6ـ درصد) و نسبت به بیمارانی که به صورت غیر انتخابی از انسولین تنها استفاده می‌کردند، وزن کمتری داشتند.
 درگروه متفورمین وانسولین، هیپوگلیسمی شایع‌تر بود.
 مرگ ومیر به هرعلت و مرگ ومیر مرتبط با قلب وعروق، پیامدهای میکروواسکولار و ماکروواسکولار و کیفیت زندگی دردو گروه تفاوتی نداشت.

BMJ 2012 Apr 19;344:e1771

نتایج به دست آمده از  این بررسی حامی ادامه‌‌ی درمان با متفورمین درآن دسته از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 است که به انسولین نیاز دارند وبهتر است این بیماران تنها با انسولین درمان نشوند.
 به هرحال، باید گفته شود که به رغم آثار مناسب این درمان توام بر مقدار خوراک انسولین، کنترل قند خون و وزن، این درمان توام نسبت به درمان تنها با انسولین ازنظر پیامدهای سخت مانند مرگ و میر به هرعلت و مرگ و میر درارتباط با قلب وعروق مزیتی نداشته است.
 اما باید خاطرنشان ساخت که بسیاری از کارآزمایی‌های شرکت داده شده دراین کارآزمایی، به مدت کوتاه و کمتر از یک سال انجام شده‌اند.
برای آنکه مشخص شود آیا ادامه‌ی تجویز متفورمین دربیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که به انسولین نیاز دارند ازمرگ زودرس جلوگیری می‌کند باید بررسی های دراز مدت انجام شود.