بسیاری از بزرگسالان دارای زندگی بیحرکت میباشند.
طی متا آنالیز 15 کارآزمایی غیرانتخابی که شامل 8745 بزرگسال بیحرکت بود، محققان به این مسأله پرداختند که آیا تبلیغ فعالیت جسمی در سطح مراقبت اولیه ممکن است دارای تأثیر مناسب بر فعالیت جسمی باشد.
بسیاری از مداخلهها به صورت مطالب کتبی، جلسه های مشاورهی رودررو در باب فعالیت جسمی و توصیههای تلفنی بود.
دربسیاری از بررسیها حداقل توسط دو فرد حرفهیی نظامهای متفاوت (مثل پزشکان، پرستاران، مربیان ورزشی) مشاوره و توصیه انجام میشد.
سه بررسی شامل ارجاع به برنامههای ورزش ونیز گروههای شاهد بود که یا از مداخله استفاده نمیکردند و یا ازجلسههای کوتاه فعالیت جسمی یا تغذیه سود میبردند.
بعداز12 ماه، شرکتکنندگانی که به صورت غیرانتخابی از مداخلههای ورزشی استفاده میکردند به صورتی چشمگیر بیش از افراد شاهد انجام ورزش در سطحی سازگار با رهنمودها را انجام می دادند(150 دقیقه ورزش با شدت متوسط درهفته).
درمجموع، 12 بیمار برای تبعیت از رهنمودها به مداخلهی ورزشی نیاز داشتند.
ارجاع بیماران به برنامه های ورزشی، برتر از مشاوره و توصیه نبود.
درچهارکارآزمایی، استفاده از این مداخلهها برتناسب قلب و عروق دارای تأثیر مثبت بود اگرچه قابل توجه نبود.
BMJ 2012 Mar 26;344:e1389
تبلیغ فعالیت جسمی در سطح مراقبت اولیه دارای نتایج مناسب بر فعالیت جسمی گزارش شده دربعضی بیماران بیتحرک است.
اما آیا استفاده از این برنامه به بهبود تناسب و پیامدهای ناگوار (مثل مرگ زودرس) کمتر منتهی میشود.
به هرحال، به نظرمیرسد این نتایج از راهکارتوصیهی افزایش فعالیت جسمی به بیماران کمک میکند.
ثبت نظر