جراحی باریاتریک وقند

طی دوبررسی جدید، پژوهشگران، جراحی باریاتریک bariatric surgery و درمان طبی رادربیماران چاق مبتلا به دیابت نوع 2 مقایسه کرده‌اند.
 محققان درکلینیک کلیولندیک کارآزمایی باحمایت مالی صنعت انجام داده‌اند که طی آن 150 بیمار (متوسط شاخص جرم بدن 37 کیلوگرم برمتر مربع، متوسط مدت دیابت9سال، متوسط تراز هموگلوبین گلیکوزیله 9/2درصد) به صورت غیر انتخابی از روش بای‌پس معده‌ی Roux-en-y، گاسترکتومی  sleeve gastrectomy یا فقط درمان طبی استفاده کردند.
بعد از12ماه، بیماران دو گروه جراحی بیشتر از بیماران تحت درمان طبی ( به ترتیب42و37 در بر12درصد) به نقطه‌ی پایانی تراز HbA1c کمتر از 6درصد رسیدند.
 طی یک کارآزمایی در یک بیمارستان دانشگاه در رم، تعداد 60 بیمار (با متوسط  BMI برابر 45 کیلوگرم برمتر مربع،متوسط مدت دیابت 6 ساله، متوسط تراز HbA1c برابر 7/8 درصد) به صورت غیرانتخابی از بای پس معده، دایورشن بیلیوپانکراتیک biliopancreatic diversion یا فقط درمان طبی استفاده کردند.
 بعد از 24 ماه، به ترتیب 75 و 95درصد بیماران جراحی وهیچیک از بیماران گروه درمان طبی به نقطه‌ی پایانی اولیه (تراز HbA1c کمتر از 6/5 درصد وگلوکز ناشتای کمتر از 100 میلی گرم دردسی‌لیتر) رسیدند.

N Engl J Med 2012 Mar 26

نتایج این دوکارآزمایی غیرانتخابی، آنچه را که پیش از این می‌دانستیم تأیید می‌کند و آن اینکه جراحی باریاتریک راهی مؤثر برای طبیعی ساختن گلیسمی دربیماران چاق مبتلا به دیابت است.
 درهر دو کارآزمایی، بسیاری از بیماران جراحی توانستندازمصرف داروهای آنتی دیابتی و داروهای کاهنده‌ی لیپید بکاهندیا مصرف این داروها را قطع کنند و نیز دراین دو گروه، مرگ حین عمل به وقوع نپیوست.
 اما شش نفر از 137 بیمار جراحی برای تدبیر عوارض جراحی در دوره‌های پیگیری نسبتاً کوتاه به اعمال جراحی اضافی شکم نیاز یافتند.
 برای مشخص شدن این موضوع که آیا رمیسیون دیابت پایدار خواهد بود انجام پیگیری‌های دراز مدت‌تر ضروری ا ست و باید مشخص شود آیا  در عوارض میکروواسکولار و ماکروواسکولار، کاهش اساسی به وجود خواهد آمد و آیا عوارض دیررس جراحی باریاتریک ازنظر مادی بر دورنمای کلی سود و زیان بیمار تأثیر خواهد گذاشت.