بیشتر، سندرم ویلسون برچسبی است که برای مجموعه‌یی ازنشانه‌های غیراختصاصی درافرادی به کار می‌رود که میزان هورمون تیروئید درآنها طبیعی است.
هواداران سندرم ویلسون معتقدند که این سندرم شکل خفیف کمبود هورمون تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) است و با یک فرآورده‌ی هورمون تیروئید موسوم به تری‌یدوتیرونین (triiodothyronine(T3 به‌درمان پاسخ می‌گوید. اما طبق نظر جامعه‌ی تیروئید آمریکا اساس و مستندات علمی به نفع وجود بیماری ویلسون موجود نیست.
جامعه‌ی تیروئید آمریکا طی انتشار بیانیه‌یی برای عموم مردم اعلام داشته است:
معیارهای تشخیصی سندرم ویلسون یعنی پایین بودن درجه حرارت بدن و شناسه‌ها و نشانه‌های غیر اختصاصی مانند خستگی، آغالش‌پذیری، ریزش‌مو، بیخوابی، ســردرد و افــزایـــش وزن نادرست است.
هیچ نوع مدرک علمی مبنی بر تأثیر بهترT3 نسبت به دارونما درافرادی وجود ندارد که دارای نشانه‌های غیراختصاصی شرح داده شده درسندرم ویلسون هستند.
کم‌کاری تیروئید را می‌توان با آزمایش‌های خون تشخیص داد. دراین آزمایش‌ها میزان هورمون تیروئید ناکافی است. البته سندرم ویلسون را نباید با بیماری ویلسون اشتباه گرفت. بیماری ویلسون،یک نابسامانی نادر وارثی است که طی آن دربعضی اندام مقدار بسیار زیادی مس رسوب می‌کند.
با آنکه دچار‌بودن به‌نشانه‌های دائمی که توجیه آن برای پزشک امکان ندارد و سبب درماندگی بیمار می‌شود، بهتر از آن است که تشخیص ناشناخته‌یی را از جانب کاروری غیر‌مجاز بپذیریم. روش‌های تأیید نشده‌ی سندرم موسوم به ویلسون سبب می‌شود بیمار ناخوش‌تر شود حال آنکه یک بیماری قابل درمان مانند فیبرومیالژی fibromyalgia یا افسردگی تشخیص داده نشده‌است.
ثبت نظر