درنخستین کارآزمایی غیرانتخابی و دارای شاهد که به بررسی‌‌آثار النگوهای مسی و مچبندهای مغناطیسی در آرتریت‌روماتوئید می‌پرداخت، 70بیمار که دارای نشانه‌های فعال بودند طی یک دوره‌ی پنج‌ماهه از 4 وسیله‌ی متفاوت استفاده کرده ومیزان درد، ناتوانی و مصرف دارو درطی بررسی را گزارش کردند. همچنین به منظور پایش تغییرات التهاب، پس از استفاده به مدت 5 هفته، از شرکت کنندگان آزمایش خون به عمل آمد.
درنتایج این پژوهش که در شماره 8 نشریه‌ی PLoS One سال 2013 انتشار یافته آمده است که هم مچ‌بند استاندارد مغناطیسی و هم النگوی مسی نسبت به نوع بی‌اثر (دارونما) دارای هیچ آثار درمانی معناداری نبوده است.
پژوهشگران اظهار داشته‌اند با شرمساری باید گفت که به نظر می‌رسد این دستگاه‌ها و وسایل دارای هیچ‌گونه نفع ذاتی نباشند. این وسایل بسیار ساده بوده و معمولاً استفاده از آنها ایمن است. ولی ازیافته‌های موجود چنین برمی‌آید که افراد مبتلا به آرتریت‌روماتوئید به‌جای هزینه‌کردن برای این وسایل، بهتر است پول خود را برای استفاده از سایر مداخله‌های طب مکمل مثل روغن‌ماهی رژیمی کنار بگذارند که تأثیرش دراین بیماری مستند شده است. باید به بیماران مشکوک به آرتریت‌روماتوئیدگوشزد کرد که به‌جای گره‌زدن سرنوشت خود با این وسایل، زودتر به پزشک مراجعه نمایند. مراجعه‌ی سریع به پزشک از آسیب درازمـــدت مفصــل بـه‌علت التهاب کنتــرل ناشده جلوگیــری می‌کنـد.
بنا به عقیده‌ی مصنف دوعلت اساسی وجود دارد که گاهی استفاده‌کنندگان از این وسایل بهبود درد گزارش می‌کنند: نخست آنکه وسایلی ازاین دست برای مصرف‌کنندگانی که به آنها اعتقاد دارند دارای اثر دارونما است و دوم آنکه، بیماران به‌طور معمول ضمن شعله‌وری بیماری رو به استفاده ازاین وسایل می‌آورند و سپس به فروکش کردن نشانه‌ها به‌طور طبیعی با گذشت زمان، این حالت را با تأثیر درمانی النگو و مچ‌بند اشتباه می‌گیرند. دربیماری‌هایی مانند آرتریت‌روماتوئید درد درگذر زمان بسیار متغیر است و طریقه‌ی درک درد نیز با قدرت ذهن به‌طور قابل‌توجه دچار اختلال می‌شود.
درمان با مغناطیس magnet therapy غالباً به طور خصوصی برای تدبیر درد مزمن به کارمی‌رود و بنا به ارزیابی میزان فروش سالانه‌ی این وسایل درسطح جهانی به بیش‌از یک میلیارد دلار بالغ می‌شود. استفاده از النگوهای مسی برای مقابله با روماتیسم از دهه‌ی1970 رایج و عامه پسند شد.
نتیجه‌ی بررسی پیشین همین گروه پژوهشگر که به سال 2009 انتشار یافت. تأثیرپذیری این وسایل را برای استئوآرتریت مشکوک اعلام کرد و بررسی حاضر براساس تجربه‌ی پیشین و گسترش این یافته‌ها انجام شده است.
اخیراً طی یک بررسی دیگر در مرکز طبی دانشگاه راچستر اعلام‌شد که مس با بروز بیماری آلزایمر ارتباط دارد.
ثبت نظر