استئوآرتریتosteoarthritis (باکوته نوشت OA) یکی از بیماریهای شایع دژنراتیو مفصلی و شایع‌ترین شکل آرتریت است. استئوآرتریت زانو شایع‌ترین علت وابستگی حرکتی و کاهش کیفیت زندگی وچاقی عامل سهیم اصلی در ایجاد این نابسامانی است.
طبق گزارش مراکز بیماری و پیشگیری (CDC)، دو نفر از هر سه نفر دچار چاقی درطول زندگی دچار استئوآرتریت زانو می‌شوند.
پژوهشگران دانشگاه Wake Forest در کارولینای شمالی برای مشخص کردن این مسأله که آیا حداقل 10٪ کاهش وزن بدن در اثر استفاده از جیره‌ی‌غذایی، با نرمش یا بدون آن بر بار مفصل والتهاب تأثیر دارد و این مورد را تنها با انجام نرمش مقایسه کرده‌اند. این کارآزمایی به نام جیره‌ی غذایی فشرده ونرمش برای آرتریت (IDEA) درشماره‌ی 24 سپتامبر 2013 نشریه‌ی JAMA به چاپ رسیده است.
گروه پژوهش 454 نفر دارای اضافه وزن وچاق 55 ساله یا بزرگ‌تر را آنالیز کردند که دارای شاخص توده‌ی بدنی (BMI) میان 27 و 41 بودند. تمامی بیماران دچار استئوآرتریت زانو بودند. دراین کارآزمایی 18 ماهه، شرکت کنندگان به صورت غیر انتخابی دریکی از سه گروه زیر قرارگرفتند:
• جیره‌ی‌غذایی ونرمش
• فقط جیره‌ی‌غذایی
• فقط نرمش
شرکت‌کنندگانی که ازجیره‌ی غذایی استفاده می‌کردند لازم بود از یک برنامه‌ی غذایی هفتگی استفاده کنند که شامل تا دوشیک shake جانشین غذا در روز و یک غذا با 500 تا 750 کیلو کالری بود که چربی کم و سبزی‌زیاد داشت.
شرکت‌کنندگانی که ازبرنامه‌ی نرمش استفاده می‌کردند لازم بود یک ساعت در روز و به مقدار 3 روز در هفته نرمش کنند. این برنامه شامل راه رفتن هوازی (15 دقیقه)، تمرین قدرتی (20 دقیقه)، فاز دوم هوازی (15 دقیقه) وخنک کردن بدن(10 دقیقه) بود.
در 6 ماه نخست، نرمش از نوع مرکز مدار بود. بعد از 6 ماه پیگیری و یک مرحله‌ی برزخی 2 هفته‌یی، شرکت کنندگان می‌توانستند مرکز مدار باقی بمانند، دربرنامه‌ی نرمش در خانه شرکت کنند یا از تلفیق این دو سود ببرند.
ازمیان شرکت‌کنندگان، 399نفر بررسی را به‌طور‌کامل تکمیل کردند و وارد دوره‌ی 18 ماهه‌ی پیگیری شدند.
نتایج این بررسی آشکار ساخت که متوسط کاهش وزن در گروه فقط رژیم و در گروه تلفیق نرمش و جیره‌ی غذایی در مقایسه با گروه فقط نرمش بالاتر بود.
درگروه تلفیق جیره‌ی غذایی و نرمش، میزان درد زانو کاهش یافته، عملکرد بهتر شده و تندی راه رفتن سریع‌تر و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت جسمی در مقایسه باگروه فقط نرمش بهتر شده بود.
در شرکت‌کنندگان گروه تلفیق جیره ی‌غذایی و نرمش درمقایسه با گروه فقط نرمش میزان اینترلوکین6 کاهش یافته بود. از اینترلوکین6 به‌عنوان مارکر التهاب استفاده می‌شود.
افزون بر‌این درگروه فقط جیره‌ی‌غذایی درمقایسه با گروه نرمش، میزان نیروی فشار بر زانو کمتر شده بود.
نویسندگان بررسی گفته‌اند: استئوآرتریت و سایر بیماریهای مرتبط با چاقی بر سیستم مراقبت از سلامت بار عظیم جسمانی و مالی وارد می‌آورد. اما این یافته‌ها، حاکی از آن است که مداخله‌های توام نرمش و جیره‌ی‌غذایی به‌مقابله با این مسأله کمک می‌کند.
طبق برآوردهای انجام شده، تنها در ایالات متحده‌ی آمریکا تعداد 97میلیون‌نفر دارای اضافه وزن و چاق هستند و اساساً ازنظر بسیاری ازبیماری‌‌های تهدید‌کننده و معلولیت ساز ازجملهOA پرخطر تلقی می‌شوند. یافته‌های حاصل از داده‌های کارآزماییIDEA حاکی از آن است که کاهش‌وزن هم دارای منافع ضد‌التهابی و هم منافع بیومکانیکی است. درصورت تلفیق کاهش‌وزن با نرمش، بیماران با اطمینان می‌توانند به متوسط کاهش وزن بیش‌از10٪ رسیده و درمقایسه با استفاده‌ی تنها ازیک مداخله، میزان بهبودی نشانه‌ها بسیار بیشتر است.
ثبت نظر