میدانیم که تشخیص بیماری کرون غالباً ماهها یا سالها پساز شروع نشانهها به تأخیر میافتد. مفاهیم بهدستآمده از پژوهش حاکی از آن است که عوامل بیولوژیک ازجمله آنتی بادی های فاکتور نکروز آنتیتومور و عوامل ایمونومدولاتور ممکناست سبب اختلال سابقهی طبیعی بیماری گردند. اما، درمان با این عوامل باید پیشاز بروز عوامل غیرقابل برگشت ازجمله تنگیهای فیبروتیک آغاز شود. در بررسی حاضر، پژوهشگران به این مسأله پرداختند که آیا تأخیر تشخیص دربیماری کرون با پیامدهایی همراه است.
دادهها از همنوای 905 نفری جمعیت بنیاد بیماری کرون در سویس بهدستآمد. محققان به ارزیابی این مسأله پرداختند که آیا فاصلهی زمانی میان شروع نشانهها و تشخیص با وقوع استئوز روده، فیستولهای درونی، فیستولهای آنال و عملجراحی مرتبط با کرون همراه است. فاصلههای زمانی را به چهارکهایی دستهبندی کردند (صفر تا 3 ماه، 4 تا 9 ماه، 10 تا 24 ماه و بیشاز 25ماه).
متوسط تأخیر تشخیصی 9 ماه بود. افزایش تأخیر با افزایش خطر استنوز روده وجراحی روده همراه بود. تأخیر تشخیص بر احتمال بیماری پریآنال یا جراحی پریآنال تأثیر نداشت.
Am J Gastroenterol 2013 Aug 27
ثبت نظر