آلبومین داخل وریــدی ازمدت‌ها پیش‌از عنوان توسعه‌دهنده expanderی حجم پلاسما مورد استفاده بوده است. دربازبینی حاضر، مصنفان سایر نقش‌های بالقوه‌ی آلبومین ازجمله نقش آنتی اکسیدان و تعدیل‌کننده‌ی ایمنی به‌خصوص در قلمرو درمان بیماران مبتلا به سیروز را خلاصه کرده‌اند. به‌علت ظرفیت پیوستن به انواع وسیعی از ملکول‌ها، آلبومین نقشی حیاتی درمحلول‌شدن، انتقال ومتابولیسم دارد. افزون بر این، آلبومین سرچشمه‌ی80٪ تیول thiolهای خارج سلولی است که به‌صورت فعال گونه‌های واکنشی اکسیداتیو و نیتروزاتیو را جارو‌کرده و آلبومین را به‌عنوان مهم‌ترین آنتی‌اکسیدان خارج سلولی جلوه می‌دهند. به‌نظر می‌رسد خواص تعدیل‌کننده‌ی ایمنی آلبومین از قدرت آن در پیوستن به آندوتوکسین‌ها پایین آوردن فعالیت آندوتوکسین و مهار فاکتور آلفای نکروز تومور و فاکتور هسته‌یی Rb سرچشمه می‌گیرد. همچنین آلبومین با تأثیر بر انباشت پلاکت بر هموستاز تأثیر دارد و ازطریق تعادل باماتریکس خارج سلولی برتراوایی مویرگی مؤثر است.
اندیکـاسیون‌های کـاملاً مشخص آلبومین داخل وریدی شـــامـل موارد زیر است:
• پریتونیت باکتریال خود انگیخته: افزودن آلبومین به آنتی بیوتیک‌ها سبب کاهش میزان شیوع نارسایی کلیه شده و بقای حیات را بهبود می‌بخشد.
• سندرم هپاتورنال: درصورت افزودن به وازوکنستریکتورها، سبب کاهش مرگ ومیر می‌شود.
• سوء کارگردش خونی ناشی‌از پاراسنتز. استفاده‌‌های بالقوه از انفوزیون آلبومین که تا‌به‌حال به‌طور کامل مورد ارزیابی قرارنگرفته است شامل درمان آنسفالوپاتی وخیم کبد و هر نوع عفونت در بیماران مبتلا به سیروز است.
Hepatology 2013 Nov
ثبت نظر