سطح هر یاخته‌ی زنده دارای غشایی اندوده به پروتئین است که از زنجیره‌یی پلی ساکاریدی، یعنی لایه‌یی قندی پوشیده شده‌است. ازیک بررسی جدید که توسط پژوهشگران دانشگاه Cornell انجام شده، مشخص گشته است این پوشش اختصاصاً در یاخته‌های سرطان ضخیم و مشدد شده‌است.
این پوشش عامل تعیین‌کننده‌ی اصلی بقای یاخته است که از ملکول‌های طویل موسوم به گلیکوپروتئین‌ها تزئین‌شده سبب تغییرات فیزیکی در غشای یاخته شده و سبب رشد بهتر آن گشته و سرطان مهلک‌تری ایجاد می‌کند. این بررسی به‌صورت آنلاین در نشریه‌یNature به‌چاپ رسیده است.
پژوهشگران دریافته‌اند که زنجیره‌های طویل گلیکوپروتئین روی سطح یاخته‌ی سرطان سبب می‌شود تا غشای یاخته از محیط خود دور شده و به درون خم شود. این تغییر فیزیکی سبب چسبیدن گیرنده‌ها(integrin) به‌سطح یاخته شده و به یکدیگر می‌چسبند. اینتگرین‌ها به پروتئین پیوند شده در محیط خود چوب بستنی می‌سازند و بسیاری از کارهایی را که یاخته انجام می‌دهد مثل حرکت، تغییر و رشد تنظیم می‌نمایند.
این مکانیسم دسته دسته شدن سبب می‌شود اینتگرین‌ها پیام‌دهی طبیعی یاخته را دچار اختلال ساخته و به رشد بی‌لگام و بقای حیات سرطان بیانجامد.
تغییر در ترکیب قند در سطح یاخته ازنظر فیزیکی بر نحوه‌ی سازماندهی گیرنده‌ها تأثیر دارد. این امر درواقع نکته‌ی مهمی است: جفت‌شدن تنظیم پوشش قند با این مولکول‌های بیوشیمیایی پیام‌رسان.
ثبت نظر