کشف ارتباط میان افزایش دوز انسولین در درمان دیابت نوع۲ و افزایش خطر مرگ در این بیماران در‌سال‌های اخیر مورد‌توجه قرارگرفته است.
نتایج یک بررسی که در نشریه‌ی دیابت، چاقی و متابولیسم انتشاریافته محققان دانشگاه کاردیف نیز موفق به نشان‌دادن رابطه‌ای میان درمان بیماران با دوز بالاتر انسولین و افزایش خطر گسترش سرطان، حملات قلبی و سکته‌ی مغزی شدند.
محققان با بررسی دقیق سوابق پزشکی ۶۴۸۴ بیمار مبتلا به دیابت نوع۲ که از دیتالینک تحقیقات بالینی کاربردی (CPRD) انگلستان استخراج‌شده بود، موفق به شناسایی این روندها شدند. بیماران در ابتدای مطالعه در‌سال۲۰۰۰ به‌طور متوسط ۶۴ سال داشتند و به‌طور متوسط تا سه سال پس‌از اولین‌‌باری که انسولین دریافت کردند، تحت‌بررسی قرارگرفتند.
باتوجه به گذشته‌نگر‌بودن بررسی، محققان قادر به دانستن دوز دقیق انسولینی که بیماران درطول درمان دریافت کرده بودند، نبودند. محققان از روشی استفاده کردند که دوز روزانه انسولین را بر اساس مقدار انسولین تجویزی و وزن بیماران محاسبه می‌کند.
به گفته‌ی محققان، یکی از راه‌های گزارش نتایج بررسی، تقسیم همنوا(cohort) به چهار گروه متشکل از بیماران است که براساس دوز انسولین که دامنه‌ی آن از زیر ۰/۵واحد برای هرکیلوگرم از وزن بدن در روز تا بیش‌از ۱/۵واحد برای هرکیلوگرم وزن تعریف شود.
به گفته‌ی محقق اصلی مطالعه، پروفسور کریگ‌کری از دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه کاردیف: «یافته‌های ما نشان می‌دهد میزان مرگ‌و‌میر مربوط به بیمارانی که دوز دریافتی آنان ۱تا ۱/۵واحدKgB.W /یا بیشتر بوده است در‌مقایسه با بیمارانی که دوز دریافتی آنان کمتراز ۰/۵واحد KgB.W / واحد بوده است در طول زمان بسیار بالاتر بوده است.»
«به‌طور تخمینی ۱۵٪ از بیمارانی که دوز مصرفیشان بین ۱تا۱/۵ واحد بود در مقایسه با گروه زیر ۰/۵ واحد با ۴۰٪ افزایش خطر مرگ مواجه بودند و ۵٪ از بیمارانی که بیش‌از ۱/۵ واحد دریافت می‌کردند در‌مقایسه با همان گروه با ۷۵٪ افزایش خطر مرگ مواجه بودند.»
پروفسور کری می‌گوید که دلایل پشت این یافته‌ها کاملا روشن نیست. اگرچه او در این مقاله به ذکر چند دلیل ممکن برای چرایی وجود رابطه ای میان دوز انسولین افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و افزایش خطر مرگ و سرطان می‌پردازد.
این مقاله بررسی‌های قبلی را که نشان‌دهنده‌ی افزایش روبه‌رشد اثراتی از انسولین را که ممکن است عامل افزایش میزان رشد تومور باشد برجسته می‌کند؛ در‌عین‌حال تحقیقات دیگر دوزهای بالاتر انسولین را با عوارض‌جانبی مضری مانند ضخیم‌شدن جدار شریان‌ها و آریتمی‌های خطرناک قلبی مرتبط دانسته‌اند.
پروفسور کری باتوجه به این که نمی‌خواهد در اهمیت این یافته‌ها اغراق شود، هشدار می‌دهد:«این احتمال وجود دارد که بیمارانی که دوز انسولین بالاتری دریافت می‌کردند قبل‌از شروع مصرف انسولین دچار بیماری‌هایی بوده‌اند که ممکن است دلیل افزایش موارد مرگ و سرطان باشد.
«بررسی‌های مشاهده‌ای گذشته‌نگر تنها می‌توانند بیان‌کننده‌ی پیوندهای احتمالی با چنین عوارض‌جانبی باشند. همچنین ذکر این نکته حائز اهمیت است که این یافته‌ها به دیابت نوع1 مربوط نیستند؛ سن این بیماران معمولاً بسیار پایین‌تر بوده و کاملاً به انسولین نیاز دارند.
«آن‌چه نتایج این بررسی نشان‌می‌دهد نیاز به آزمایش‌های آینده‌نگر تصادفی کنترل شده برای بررسی علت این الگوها به‌منظور ارائه شواهد قطعی اثر واقعی انسولین بر هزاران بیماری که مقاوم به داروهای کنترل قند خوراکی هستند می‌باشد.»
از ۶۴۸۴ بیماری که پرونده‌شان مورد‌بررسی قرار‌گرفت، مرگ ۱۱۱۰ بیمار ثبت شده بود که ۳۵۲ مورد برای اولین‌بار دچار رویدادهای مهم قلبی و عروقی شده و ۳۸۲ مورد به‌تازگی مورد تشخیص سرطان قرارگرفته بودند.
انسولین برای پایین‌آوردن میزان قندخون در دیابت نوع۲ به‌همراه داروهای دیگر یا به تنهایی استفاده می‌شود، این ارزیابی به بررسی بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ که از انسولین به‌عنوان تنها درمان بیماری استفاده می کردند، پرداخته است.
ثبت نظر