درمان با رسلیزوماب (Reslizumab) در‌یک زیرگروه از بیماران مبتلا به آسم با شروع دیرهنگام و دارای ائوزینوفیلی خون بالا (که در۴۰سالگی و دیرتر تشخیص داده شدند) در‌مقایسه با دارونما، وخامت بالینی آسم (تشدید حملات)Clinical Asthma Exacerbations:CAEs را تا ۷۵درصد کاهش می‌دهد. این افراد با مصرف کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS)، به‌طور مناسب کنترل نشده بودند. رسلیزوماب، یک نوع آنتی‌بادی مونوکلونال (mAb) آنتی‌اینترلوکین5(IL-5) انسانی است که تولید‌کنندگان درصدد تصویب آن برای استفاده در درمان آسم برای بیمارانی با ائوزینوفیل خون بالا هستند که در مصرف ICS در رژیم درمانی خود، به‌طور مناسب کنترل نشده بودند.
بیماری آسمی که پس از ۴۰سالگی تشخیص داده شده و در زیرگروه مشخصی تقسیم‌بندی می‌گردد، درمان آن اغلب بسیار چالش‌برانگیز است.
ازاین‌رو این دارو در ترکیب با مراقبت‌های درمانی استاندارد، می‌تواند این بیماران را با گزینه‌‌ی جدید بسیار ضروری برای کمک به کاهش نشانه‌های آنها مواجه سازد و مدیریت آسم را به‌طور قابل‌توجهی بهبود بخشد. به‌منظور تعیین تأثیر سن شروع آسم (که با اثربخشی رسلیزوماب ارتباط دارد)، نتایج حاصل از دوکارآزمایی بالینی در فاز سه جمع‌آوری شد. دراین کارآزمایی‌ها، ۳میلی‌گرم/کیلوگرم از رسلیزوماب IV به بیمارانی‌که آسم آنها با رژیم درمانی ICS به‌طور مناسب کنترل نشده و حداقل یک مورد تشدید آسم (Acute Exacerbation) طی ۱۲ماه گذشته گزارش‌داده بودند، بررسی‌شد. اگر تعداد ائوزینوفیل‌های خون در هر‌میکرولیتر، بیشتر یا مساوی ۴۰۰(400µL≤) بود، در زیرگروه افراد مبتلا به آسم با شروع دیرهنگام قرار داده می‌شدند. تجویز رسلیزوماب، کاهش ۷۵درصدی در حملات حاد آسم و بهبود در عملکرد ریه‌ها (که به‌وسیله‌ی حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1) اندازه‌گیری شد) را نشان‌می‌دهد. در تمام بیماران، بروز حملات آسم(Asthma Exacerbation) تا ۵۴درصد کاهش‌یافت. در زیرگروهی از افراد شناسایی‌شده به آسم (در کمتر‌از ۴۰ سالگی)، وخامت آسم ۴۲درصد کاهش یافت.
طی ارزیابی‌های انجام‌شده با این درمان، تعداد ۱۷۰۰ بزرگسال و نوجوان مبتلا به آسم (۱۲تا۷۵ساله) که ائوزینوفیل خون بالایی داشتند و نشانه‌هایی مبنی بر کنترل ناکافی در هنگام درمان با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS) مشاهده شده بود، روی این درمان قرار گرفتند. عوارض‌جانبی شایع (که در بیش‌از 5درصد کل بیماران اتفاق می‌افتد) در گروه تحت درمان با رسلیزوماب مشابه دارونما بود و شامل آسم، نازوفارنژیت (Nasopharyngitis)، عفونت‌های تنفسی فوقانی، سینوزیت، آنفلوآنزا و سردرد بود. دو بیمار تحت‌درمان با رسلیزوماب، دچار واکنش‌های آنافیلاکتیک شدند. در هر‌دو مورد، بیماران به درمان استاندارد تجویزشده در مرکز آزمایش، عکس‌العمل مناسب نشان‌دادند. ازاین‌رو این بیماران کنار گذاشته شدند.
آسم بیماری پیچیده‌ای (Complex Disease) است و برخی‌از فنوتیپ‌ها مانند آسم با شروع دیرهنگام همراه با افزایش ائوزینوفیل‌های خون، می‌تواند چالش‌های درمانی ویژه‌ی قابل‌توجهی را نشان‌دهد که در روش‌های درمانی فعلی موجود، این موضوع درنظر گرفته نشده‌است. تولید‌کنندگان به‌واسطه‌ی توسعه‌ی روش‌های درمانی هدفمند و جدید، (مانند رسلیزوماب) درنظر دارند تا گزینه‌های درمانی جدید بی‌خطر و مؤثری برای کمک به کنترل بهتر آسم را در بیماران فراهم آورند.
درباره‌ی رسلیزوماب:
رسلیزوماب یک نوع آنتی‌بادی مونوکلونال انسانی تحقیقاتی است که برای هدف‌گیری اینترلوکین5 (IL-5) توسعه‌یافته است. IL-5 سایتوکاین اصلی می‌باشد که مشخص شده‌است نقش بسیار مهمی (Crucial Role) در بلوغ، فعالسازی و بقای ائوزینوفیل‌ها ایفا می‌کند. ائوزینوفیل‌ها نوعی از سلول‌های سفید خون هستند که به میزان زیادی در ریه‌ها و خون بسیاری از افراد مبتلا به آسم وجود دارند. شواهد نشان‌می‌دهد که ائوزینوفیل‌ها نقش فعالی در پاتوژنز بیماری ایفا می‌کنند. همچنین مشخص شده‌است که افزایش سطح ائوزینوفیل‌ها در خلط و خون، ارتباط مثبتی (Positively Correlate) با‌شدت بیماری و افزایش خطر حملات حاد آسم دارد. تصور‌می‌رود که رسلیزوماب ازطریق اتصال به IL-5 در گردش‌خون و ممانعت از اتصال IL-5 به گیرنده‌ی خود عمل می‌نماید.
ثبت نظر