مدیریت ندول‌های ریه توسط متخصصان ریه

این تحقیقات پایبندی متغیر به دستورالعمل‌ها، همراه با برخی استفاده‌های بیش‌از‌حد معمول از روش‌های تهاجمی را نشان‌می‌دهد.

ندول‌های ریه اغلب در توموگرافی کامپیوتری قفسه‌ی‌سینه (CT) شناخته‌می‌شوند که معمولاً برای ارزیابی نشانه‌های قفسه‌ی‌سینه یا غربالگری سرطان ریه انجام‌می‌شود. برای اینکه مشخص شود آیا متخصصان ریه، ندول‌ها را بر‌اساس دستورالعمل‌های منتشرشده توسط کالج آمریکایی پزشکان قفسه‌ی‌سینه (ACCP) ارزیابی‌می‌کنند یا خیر، محققان گزارش‌های ثبت‌شده‌ی مربوط به ۳۷۷ بیمار مبتلا به ندول‌های ریه‌‌ی متوسط (یعنی مواردی که بین ۸ تا ۲۲ ‌میلی‌متر  بودند) را بررسی‌کردند که این افراد به ۱۸‌کلینیک ریه‌ی محلی آمریکا ارجاع شده بودند.

محققان روی ندول‌هایی با اندازه‌ی متوسط تمرکز‌می‌کنند چون مدیریت این ندول‌ها پیچیده است و به برآوردهای پیش آزمون احتمال بدخیمی (ترجیحاً استفاده از یکی از چند مدل کمّی موجود) نیاز دارد. دستورالعمل‌ها مطابق با احتمالات سرطان‌زایی یعنی کمتر‌از ۵درصد، بین ۵درصد تا ۶۵درصد، یا بیش‌از ۶۵درصد به‌ترتیب ندول‌ها را به انواع کم خطر، میانه خطر (با خطر متوسط)، یا پر‌خطر تقسیم‌‌می‌کنند. این سطوح خطر برای ارزیابی‌های بعدی اطلاعات فراهم‌می‌کنند که این ارزیابی‌ها ترکیب‌های مختلفی از سی‌تی‌اسکن متوالی، اسکن توموگرافی با تاباندن پوزیترون (PET Scanning)، بیوپسی، یا جراحی را شامل می‌شوند.

Ref: Allan S.Brett et al. Chest Dec.2015