این آموزه‌ها از درمان ۲۶ بیمار مبتلا به بیماری کرون مقاوم به درمان شدید کسب شدند.
بیماران مبتلا به بیماری کرون ناتوان‌کننده (Debilitating) که گزینه‌های جراحی و دارویی را بدون کسب نتیجه به‌کار گرفته‌بودند، با پیوند بن‌یاخته‌های خونساز خودی تحت‌درمان قرار‌گرفتند.
در گزارش اخیر، محققان جنبه‌هایی از پیوند بن‌یاخته‌ها را در ۲۶ کاندید مبتلا به بیماری کرون در یک مرکز درمانی تشریح‌کردند. آنها مراحلی را برای این پروتکل تعیین‌کردند که بر‌خلاف سایر نارسایی‌های خودایمنی، منحصراً برای پیوند بن‌یاخته‌ها در بیماران مبتلا به بیماری کرون اهمیت داشتند. آنها عبارتند‌از:
• در مرحله‌ی متحرک‌سازی، باکتریمی ناشی‌از باکتری‌های‌روده در بیماری کرون، می‌تواند با تغییر رژیم‌غذایی از رژیم کم‌میکروب همراه با پیپراسیلین ـ تازوباکتام به رژیم دوری‌پنم(Doripenem) همراه با n.p.o. و تغذیه‌ی وریدی کاهش‌یابد.
• گرفتاری‌هایی مثل تنگی مجاری، فیستول و بیماری فیستول اطراف مقعد، قبل‌از پیوند به درمان جراحی نیاز دارند.
• به‌منظور رد‌کردن هر‌گونه احتمال اختلالات خونسازی در بیماران تحت‌درمان بلندمدت با آزایتوپریم، بهتراست مغزاستخوان قبل‌از پیوند آسپیره و بررسی شود.
• در بیمارانی‌که قبل‌از پیوند دچار کم‌خونی هستند این مشکل باید با انتقال‌خون قبل‌از انجام پیوند برطرف شود.
• بیمارانی‌که با استروئید درمان شده‌اند در‌طی 12ماه بعدی در‌معرض خطر جدی نارسایی آدرنوکورتیکال (کورتیکو آدرنال) قرار‌دارند.
• بروز واکنش در‌برابر آنتی‌تیموسیت گلوبولین مصرفی در مرحله‌ی شرطی‌سازی (Conditioning Phase) بالا بود و به دوزهای بالایی از استروئیدها پاسخ داد.
Ref: NEJM JW Gastroenterol Dec.2015
ثبت نظر