مردی ۴۴ساله با ۲۰سال سابقه کوادری پلژی ناشی‌از صدمه گلوله به گردن و با نشانه‌هایی مبنی‌بر عفونت دستگاه ادراری، به بخش اورژانس تحویل‌داده شد. سابقه‌پزشکی وی شامل مگاکولون و مثانه نوروژنیک بود، وی درگذشته نیز چندین‌بار برای درمان عفونت دستگاه ادراری و یبوست در بیمارستان بستری‌شده بود. در معاینه فیزیکی، شکم متسع، نرم و غیرحساس بود و در دق شکم تمپانیسم و صداهای روده‌ای معمولی داشت. از روی شکم حرکات دودی با امواج متناوب و بسیار بزرگ دیده‌می‌شد و بیمار احساس شکم‌درد خفیف و نفخی را در ارتباط با این یافته‌ها گزارش‌می‌کرد. توموگرافی کامپیوتری شکم حاکی‌از اتساع عظیم کولون عرضی(تصویرAوB)، نزولی و سیگموئید روده‌‌بزرگ تا ۱۸سانتی‌متر بود. همچنین بار مدفوعی زیادی در‌نتیجه اختلال‌عملکرد عصبی وجودداشت (نشان‌های ستاره در تصویرAوB). نرم‌کننده مدفوع و مسهل تجویزشد و به بیمار توصیه‌شد که از عوامل کندکننده حرکات روده استفاده ننماید. مگاکولون در بیماران مبتلا به آسیب‌های نخاعی رایج است، بخصوص در بیماران سالمند و در افراد با آسیب‌های بیش‌از ۱۰سال سابقه عوارض مگاکلون که شامل سندرم کمپارتمان شکمی، ولولوس و انسداد مدفوعی می‌شود. درمان قطعی شامل کولکتومی، کولوستومی یا هردو می‌باشد. این بیمار درمان‌طبی محافظه‌کارانه مگاکولون نوروژنیک خود را مطابق با نشانه‌های خود انتخاب‌نمود و از بیمارستان مرخص‌گردید.
Ref: NEJM 375; 22 Dec. 2016
ثبت نظر