Nelarabine جهت درمان عود T.ALL:
بیماری که دچار عود این بیماری می‌شود عاقبت خوبی ندارد. در بررسی‌ها و پیگیری MRC/ECOG از میان ۳۵۶ بیمار، ۱۲۳بیمار عود کردند (۳۷درصد). ۲۷تن از آنها پیوند آلوژن شدند ولی فقط ۸تن از آنها زندگی متوسط ۵/۲ سال داشتند که نشانه‌ی تاریک بودن پیش‌آگهی آنها می‌باشد.
Nelarabine اولین بار در نزد ۹۳ بیمار مبتلا به بدخیمی خونی مقاوم به‌صورت تزریق داخل وریدی یک ساعته به مدت ۵روز به کار گرفته شد.
بیشینه‌ی مقدار قابل تحمل این دارو40mg به‌ازاء کیلوگرم وزن بدن در بالغین و 60mg به‌ازاء کیلوگرم وزن بدن در اطفال بود. در بالغین گرفتار عود و یا مقاوم در سیکل‌های متعدد به مقدار 1.5گرم به‌ازاء مترمربع سطح بدن در روزهای ۳،۱ و ۵ و بعد هر ۲۲روز یکبار مصرف شد.خاموشی کامل (CR)۳۱درصد، پاسخ درمانی کلی ۴۱درصد و طول عمر کلی در ۱ سال ۲۸درصد بود.
نتیجه‌ی بررسی گروه GMALL روی ۱۲۶بیمار گزارش شد که ۴۵بیمار یعنی ۳۶درصد وارد خاموشی کامل (CR) گردیدند و ۱۲بیمار بهبودی نسبی پیدا کردند. از بیمارانی که به خاموشی کامل دست یافته بودند ۸۰درصد توانستند پیوند سلول بنیادی دریافت کنند. طول عمر کلی ۲۴درصد در ۱سال و ۱۱درصد در ۶سال و طول عمر کلی۳۱درصد در ۳سال بود.
HCT:
پیوند HCT در بیماران بعد از خاموشی کامل، اولین بار و یا بعد از آن گزارش شده است.
در بررسی که در عربستان سعودی روی ۵۳بیمار صورت گرفت، ۳۲بیمار(۶۰درصد) در خاموشی کامل اول و ۱۸بیمار (۳۴درصد) در خاموشی کامل دوم و ۳بیمار دچار عود بیماری شدند (۶درصد). مورتالیته‌ی مربوط به درمان در ۵سال۵ تا ۲۲درصد و عود بیماری۳۶درصد بود. عمر طولانی‌کلی (DOS) و بیماری عاری از حادثه(EFS) در ۵سال به‌ترتیب ۴۴ و ۴۳درصد بوده است.
مرکز پیوند مغز استخوان اروپا (EBMT) عاقبت ۸۸۰بیمار مبتلا به T.ALL مورد پیوند آلوژن قرار گرفته را گزارش کرده که در آن ۴سال عمر کلی (OS) و زمان عاری از بیماری (DFS) را به ترتیب ۵۸درصد و ۵۵درصد ذکر نموده است. در مقابل مورتالیته‌ی مربوط به درمان و عود بیماری به ترتیب ۱۹درصد و ۲۶درصد بوده است. به کار بردن رادیوتراپی تمام بدن در رژیم Coditioning پیش‌آگهی بهتری داشت.
طبق تجربه معلوم شده که مصرف و پیوند بن‌یاخته‌های خون بندناف در گزارش CIBMTR در مقایسه با ۱۱۶بیمار که یک بار و دو بار پیوند بن‌یاخته‌های خون بندناف داشته‌اند با ۵۴۶ فردی که پیوند غیرخویشاوند داشته و ۱۴۰بیمار که پیوند نسج مغز استخوان در بیماران T-ALLوB-ALL در اولین و یا دومین بار با خاموشی کامل در مدت ۳سال را دارا بودند، عاقبت همانندی داشته‌اند. بنابراین در انتخاب نوع منشاء پیوند در بدخیمی‌های هماتولوژیک که در این تجربه مشاهده شده است باید دقت کرد. پیوند مغز استخوان از برادر و خواهر متجانس از نظر HLA در درجه‌ی اول، از دهنده‌ی غیرخویشاوند در درجه‌ی دوم و پیوند از خون بندناف در درجه‌ی سوم اهمیت قرار دارد و آن بسته به تجانس بین‌دهنده و گیرنده و تعداد جمع‌آوری بن‌یاخته‌ها و سرعت انجام پیوند دارد. پیوند خون بندناف در T-ALL انتخاب خوبی است ولی تجربه در این طریقه‌ی درمان محدود است.
خلاصه:
تشخیص و درمان T-ALL که یک بیماری نادر است و پیشرفت Aggressive دارد،چالش‌بر‌انگیز است. کشف موتاسیون NOTCHI و GBXW7 فعال شده که در اغلب بیماران مبتلا به T-ALL اثرگذار بوده است،نوید درمان مؤثر هدفمند در آینده را می‌دهد.
مصرف شیمی درمانی شدید اطفال در افراد بالغ و جوان مبتلا به T-ALL پیش‌آگهی خوبی دارد.
Nelarabine در عود بیماری و بیماران مقاوم به درمان می‌تواند باعث پاسخ درمانی مهمی باشد. پیوند آلوژن عامل مهمی در درمان T-ALL با ریسک بالا یا عود و مقاوم بودن به درمان می‌باشد. نحوه‌ی توصیه شده‌ی معالجه‌ی T-ALL در تصویر قابل مشاهده است.
بیماران مناسب باید رژیم درمانی شدید شیمی درمانی اطفال را با داروهای متعدد (Multiagent) گرفته و اگر Minimal Residual Disease منفی داشته باشند، می‌توانند درمان را ادامه داده و به اتمام برسانند. برای بیمارانی که با خطر فاکتورهای ژنتیک روبرو هستند و MRD مثبت دارند، باید پیوند آلوژن، غیرخویشاوند و خون بندناف را در آنها در نظر گرفت.
بیماران نامناسب برای شیمی‌درمانی شدید اطفال باید با داروهای متعدد(Multiagent) و به سلیقه‌ی پزشک معالجشان درمان شوند، چون درمان ایده‌آل برای آنها تعیین نشده است.
برپایه‌ی پاسخ درمانی، وضعیت MRD و خطر فاکتورهای ژنتیک و مناسب بودن آنها برای پیوند مغز استخوان باید تصمیم گرفت که آیا آنها باید پیوند شوند و یا شیمی‌درمانی دیگری بگیرند.
:Ref
Maak R. Litrow and Addlfoa, How I Itreat T-Cell acute lymphoblastic Leukemia in aduts. Blood. 13 August 2015. Volume 126, Number7
ثبت نظر