بیماران مزوتلیومای‌پلور(Pleural Mesothelioma) شانس افزایش زمان زندگی را به‌علت عدم استفاده از پرتودرمانی از‌دست می‌دهند. گروهی‌از پزشکان دریافته‌اند که نشانه‌های بقای کلی (OS) در ۲تا۵سال، برای بیمارانی‌که از پرتودرمانی استفاده‌می‌کردند، (صرف‌نظر از درمان‌های دیگری که استفاده‌می‌کردند)، تقریباً ۲برابر بوده است.
از‌این‌رو توصیه محققان به پزشکان، استفاده از روش پرتودرمانی تنها یا به‌عنوان درمان اولیه بیماران در مزوتلیومای‌پلور می‌باشد.
محققان به کمک پایگاه ملی داده‌های سرطان، داده‌های ۱۴۰۱۹بیمار مزوتلیومای‌پلور غیر‌متاستاتیک را که شامل شاخص‌های تحقیق می‌شدند، از‌سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ جمع‌آوری‌کردند. بیمارانی‌که مدارک پاتولوژیک یا کلینیکی آنها نشانی از متاستاز نشان می‌داد نیز از بررسی حذف شدند.
افزایش نرخ بقای بیماران با پرتودرمانی قطعی (Definitive Radiation Therapy):
بیمارانی‌که از روش پرتودرمانی قطعی استفاده‌کرده‌اند، نرخ بقایی ۲ و ۵ ساله برابر با ۳۳/۹ و ۱۲/۶درصد در‌مقایسه با بیمارانی‌که از این درمان استفاده‌نکرده بودند (۱۹/۵ و ۵/۳ درصد)، داشته‌اند. میانگین سن تشخیص بیماری ۷۴سال و ۲۰درصد از بیماران تحت‌جراحی قرارگرفته بودند و ۴۸/۴درصد از آنها شیمی‌درمانی قطعی انجام‌می‌دادند و فقط ۳/۶درصد از آنها فقط تحت پرتودرمانی قطعی بودند.
نرخ بقای بیمارانی‌که تحت‌جراحی و پرتودرمانی قطعی بودند، بیشتر‌از بیمارانی بود که تحت‌درمان ترکیبی سه‌گانه جراحی، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی قرارگرفته بودند. محققان معتقد هستند که اگر برای درمان به جراحی نیاز نباشد، قطعاً پرتودرمانی به همان میزان مؤثراست.
توسعه پرتودرمانی:
در چندسال اخیر رویکردهای بهتری به پرتودرمانی وجود داشته است. امروزه این درمان هدفمند و دقیق است. پیشتر مشکلاتی مانند آسیب به بافت‌های حیاتی وجود داشت. اما این روش امروزه توسعه قابل‌توجهی داشته است. براساس تحقیقات پیشین، پرتودرمانی در بعضی‌از موارد (بخصوص در بیماران مسن‌تر) از یک جراحی بزرگ بهتراست.
در‌این ارزیابی محققان میزانی برای سنجش کیفیت زندگی نداشتند. اما در تحقیقی مربوط به سرطان‌ریه، دریافتیم که هرچه جراحی محدودتر باشد، میزان کیفیت‌زندگی بهتراست و اگر در تحقیق پرتودرمانی این موضوع را درنظر می‌گرفتند، قطعاً به نتایج جالب‌تری دست پیدا‌می‌کردند.
درصد کمی‌از بیماران که از پرتودرمانی قطعی استفاده‌می‌کردند (۳/۱درصد تا ۴/۶درصد)، در تمام مدت تحقیق ثابت بودند.
در بررسی مشابه دیگری که از بانک اطلاعاتی مشاهده دقیق (Surveillance)، همه‌گیرشناسی و نتایج نهایی (SEER) استفاده‌شده بود، نشان‌دهنده ۱۳درصد از بیماران دچار مزوتلیومای‌پلور بود که از پرتودرمانی استفاده‌می‌کردند. اما در‌آن تفاوتی میان گروهی که به‌عنوان تسکین (Palliative) از این درمان استفاده‌می‌کردند و افرادی‌که به‌طور قطعی (Definitve) از این درمان استفاده‌می‌کردند، بیان نشده بود.
در آخرین تحقیق، موارد مختلفی که باعث‌می‌شود یک بیمار از پرتودرمانی قطعی استفاده‌کند، مشخص‌شده‌است.
بیماران بالای ۷۰سال و بیمارانی‌که از بیمه‌های مختلف درمانی استفاده‌می‌کنند، کمتر به دریافت این نوع درمان تمایل دارند که این موضوع ارتباط مستقیمی با زمان بقای کمتر آنها دارد.
مردم مخالف امتحان موارد جدید هستند و این کاملاً از نگاه بیمار و پزشک او قابل‌درک است، اما زمانی‌که شما با این حجم از اطلاعات مثبت در موارد این نوع درمان مواجه‌می‌شوید، می‌بینید که بیماران بیشتری برای درمان از‌طریق پرتودرمانی داوطلب‌می‌شوند.
Ref: School of Medicine, Mount Sing University Sept.2016
ثبت نظر