جهش بیشتر در تومور، معادل با نرخ بیشتر موفقیـت در درمان سرطان

پژوهش جدیدی که به رهبری پژوهشگران مرکز جان‌هاپکینز‌کیمل(Johns Hopkins Kimmel) انجام‌شده‌است، نشان‌می‌دهد که ظرفیت جهش یا تعداد تغییرات صورت‌گرفته درDNA تومور، به‌خوبی می‌تواند پیش‌بینی کند که آیا نوع مشخصی از سرطان به گروهی از داروهای ایمنی‌درمانی‌سرطان موسوم به بازدارنده‌های نقاط کنترل (Checkpoint inhibitors) واکنش نشان‌خواهدداد یا خیر. یافته‌های این پژوهش، راهنمای مفیدی برای آزمایش‌های بالینی بیشتر در زمینۀ این داروها خواهدبود.

بازدارنده‌های نقاط کنترل، گروهی نسبتاً جدید از داروهایی هستند که با اختلال در سازوکارهایی که سلول‌های سرطانی برای مخفی‌کردن خود از سلول‌های ایمنی استفاده می‌کنند، به سیستم ایمنی در تشخیص سرطان کمک می‌نمایند. درنتیجه، این داروها سبب می‌گردند تا سیستم ایمنی با همان روشی که به‌جنگ عفونت‌ها می‌رود با سرطان نیز مبارزه کند.

این داروها در درمان برخی از انواع سرطان‌که درطول تاریخ پیشرفت‌های کمی داشته‌اند (نظیر ملانوم پیشرفته و سرطان‌ریه) موفقیت چشمگیری نصیبشان شده است.

اما، این درمان‌ها بر دیگر انواع سرطان‌های‌کشنده نظیر سرطان‌پانکراس و گلیوبلاستوما تأثیرچندانی نداشته‌اند. محققان‌معتقدند که پیشتر، علت واکنش‌دهی بهتر برخی‌از سرطانها نسبت به بازدارنده‌های نقاط کنترل(CI)، ظرفیت جهش بعضی‌از انواع تومورها می‌باشد.

پژوهشی توسط محققان آنکولوژی و سایر پژوهشگران درمرکز سرطان جان‌هاپکینز‌کیمل و مؤسسۀ ایمنی‌درمانی سرطان بلومبرگ‌کیمل نشان‌داد؛سرطان‌های رودۀ‌بزرگ که متحمل جهش‌های متعددی می‌گردند، بیشتر احتمال دارد نسبت به بازدارنده‌های نقاط کنترل واکنش نشان‌دهند تا آنهایی که دست‌خوش جهش کمتری شده‌اند. اما، میزان دقیق تأثیر ظرفیت جهش بر پیامدهای بازدارنده‌های نقاط کنترل‌ایمن در بسیاری از انواع سرطان‌ها  هنوز نامشخص می‌باشد.

این گروه از محققان برای بررسی این پرسش، آثار و مقاله‌های‌پزشکی را برای یافتن نتایج آزمایش‌های بالینی‌انجام‌شده بااستفاده از بازدارنده‌های نقاط کنترل روی انواع مختلف سرطان را جستجو کردند. آنها این یافته‌ها را با داده‌های مربوط به‌ظرفیت جهش هزاران نمونه از تومورها دربیماران مبتلا به انواع مختلف تومورها، ترکیب کردند.

پژوهشگران با بررسی ۲۷نوع گوناگون سرطان که هر دو نوع اطلاعات درمورد آنها موجود بود، به ارتباط محکمی دست‌یافتند؛ هرچه ظرفیت جهش یک‌نوع سرطان بیشتر باشد، احتمال واکنش آن به بازدارنده‌های نقاط کنترل بیشتر خواهد بود.

بیش‌از نیمی‌از تفاوت‌ها در واکنش سرطان‌ به بازدارنده‌های نقاط کنترل ایمن را می‌توان به‌ظرفیت آن نوع از سرطان نسبت‌داد.

این تصورکه هرچه تومور دستخوش جهش بیشتری شده باشد آسان‌تر درمان می‌شود، کمی دوراز انتظار به‌نظر می‌رسد. این یکی از آن موضوعاتی است که وقتی می‌شنوید به‌نظرتان درست نمی‌رسد. اما در ایمنی‌درمانی، هرچه جهش بیشتری داشته‌باشید، احتمال تشخیص تومور توسط سیستم‌ایمنی بیشتر خواهد بود. این یافته درمورد بسیاری از انواع سرطان که مورد بررسی قرار دادیم، صدق می‌کرد. اما برخی‌از داده‌های نامربوط نیز در این تحلیل مشاهده می‌گردد.

برای نمونه، سرطان یاختۀ مرکل(Merkel cell cancer) که نادرترین نوع سرطان تهاجمی پوست می‌باشد، جهش‌های کمی دارد، اما نسبت به بازدارنده‌های نقاط کنترل واکنش بسیار خوبی را دارا می‌باشد. اما منشأ این نوع‌از سرطان اغلب ویروس است که به‌نظر می‌رسد به‌رغم ظرفیت جهش کمتر سرطان‌ها، واکنش ایمنی‌شدیدی را موجب می‌گردد. درمقابل، شایع‌ترین نوع سرطان‌رودۀ‌بزرگ که ظرفیت جهش متوسط دارد (به‌دلایلی که هنوز مشخص‌نیست)، نسبت به بازدارنده‌های نقاط کنترل واکنش خوبی نشان‌نمی‌دهد. باید یادآورشد که این یافته‌ها می‌توانند راهنمای آزمایش‌های بالینی برای امتحان بازدارنده‌های کنترل در انواع سرطان باشند که این داروها هنوز در آنها آزمایش نشده‌اند.

در پژوهش‌های آتی می‌توان روش‌هایی را جست‌وجو نمود که با آنها بتوان سرطان‌هایی‌که ظرفیت جهش کمتری را دارند، وادارنمود تا مانند سرطان‌هایی رفتارکنند که ظرفیت جهش بیشتری دارند تا نسبت به این نوع از درمان‌ها واکنش بهتری داشته باشند.

گروه پژوهشی یادشده قصد دارند تا این سلسله پژوهش‌ها را گسترش‌داده و به بررسی این موضوع بپردازند که آیا ظرفیت جهش را می‌توان پیشگوی خوبی برای میزان واکنش‌دهی هر بیمار به این دسته از داروهای ایمنی‌درمانی تلقی‌‌نمود یا خیر.

هـدف غایی آن است که پزشکی دقیق (Precision medicine) از آنچه درمورد گروه بزرگی‌از بیماران صدق‌می‌کند، فراتر رود تا مشخص‌گردد که آیا می‌توانیم از‌این اطلاعات برای کمک به هر‌یک از بیماران استفاده‌نماییم یا‌ خیر.

Ref

John Hopkins, 2017