چه باید کرد؟
● درمورد مصرف داروی مخدر راست بگوئید. وقتی مشکل اعتیاد به ماده ی مخدر وجود دارد، خیلی آسان می توان مقدار مصرف را نسبت به آنچه هست کمتر گفت. اما به جهت آنکه باید تصور صحیحی از سیرعمل موجود باشد لازم است با پزشک یا سایر افرادی که دراین زمینه کارمی کنند روراست باشید.
● یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان را به همراه داشته باشید. درمورد استفاده ازمواد، سودمند آن است که ازطرف کسی که بیمار را می شناسد، یک دورنمای ثانوی هم موجود باشد.
● فهرستی ازتمام داروها، ویتامین ها یامکمل های مصرفی تهیه کنید.
● سوالاتی را بنویسید که می خواهید ازپزشک بپرسید.
زمان ملاقات با پزشک محدود است، بنابراین آماده کردن فهرستی از سوالات کمک خواهد کرد تامدت بیشتری در کنار پزشک باشید. سوالات را به ترتیب اهمیت شان بنویسید. بعضی ازسوالات اساسی که می توانید ازپزشک بپرسید عبارتند از:
● بهترین رویکرد برای مشکل اعتیادم چیست؟
● به جای رویکرد اصلی، چه بدیل هایی پیشنهاد می کنید؟
● آیا باید به روانپزشک یا سایرافراد کادر بهداشت روان مراجعه کنم؟ هزینه ی این کارچه مقدار است و آیا بیمه، آن را پوشش خواهد داد؟
● آیا لازم است به بیمارستان بروم یا درکلینیک های بازتوانی به صورت بستری یا سرپایی مدت زمانی بمانم.
● آیا بروشور یا اطلاعات چاپ شده یی دراین مورد وجود دارد تا با خود به خانه ببرم؟ کدام وب سایت را توصیه می کنید؟
افزون برسوالاتی که آماده کرده اید،درطول ملاقات هرگاه به نکته ی مبهمی برخورد کردید، بی درنگ بپرسید.
انتظاراتی که از پزشک باید داشت؟
احتمالاً پزشک نیز سوالاتی خواهد کرد.با آمادگی برای پاسخ به این سوالات در زمان صرفه جویی خواهد شد ومی توانید درمورد نکات مورد توجه خود بیشتر سوال کنید. سوالات پزشک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
● نخستین بار چه موقع مصرف ماده ی مخدر را آغاز کردید؟
● چند وقت یک بار ازماده ی مخدر استفاده می کنید؟
● هربار مقدار ماده ی مصرفی چقدر است؟
● آیا کوشیده اید، خود ترک کنید؟ دراین صورت چه اتفاقی افتاده است؟
● اگر تلاش به ترک داشته اید، آیا دچار نشانه های بازگیری شده اید؟
● آیا برای شروع درمان لازم آمادگی دارید؟
آزمون ها وتشخیص
تشخیص اعتیاد به مواد مخدر غالباً درسطح پزشک خانواده و اغلب به دنبال مشکوک شدن خانواده به وضع وحال یکی از افراد خانواده آغاز می شود. چه اعضای خانواده به علت مصرف ماده ی مخدر، بیمار را زیر چوب انتقاد برده باشند وچه بیمار اصولاً مشکل خود را حس نکرده باشد،پزشک معمولاً با سوال مربوط به کثرت مصرف ماده ی مخدر کار را آغاز خواهد کرد.
تشخیص قطعی اعتیاد به مواد مخدر معمولاً به دنبال ارزیابی بیمار توسط روانپزشک، روانشناس یا مشاوران اختصاصی اعتیاد انجام خواهد شد. برای تشخیص اعتیاد به مواد مخدر معمولاً آزمایش خون انجام نمی شود ولی گاهی از آزمایش خون برای مشخص کردن مصرف بعضی مواد در گذشته ی نزدیک استفاده می شود.
برای تأیید تشخیص اعتیاد (وابستگی به مواد، بیمار باید دارای معیارهایی باشد که در دستنامه ی تشخیصی و آماری نابسامانی های روانی (DSM) وجود دارد. این دستنامه توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده و برای تشخیص بیماری های روانی توسط کاروران بهداشت روانی و شرکت های بیمه مورد استفاده قرارمی گیرد.
برای آنکه وابستگی به مواد در شخصی تشخیص داده شود باید معیارهایی موجود باشد.این معیارها به صورت الگوی مصرف ماده ی مخدر است که سبب بروز مشکلات یا اضطرار قابل توجهی شده است که شامل سه یا چند مورد زیر است وطی یک دوره ی 12ماهه در هر زمانی بروز می کند:
● دربیمار حالت تحمل به وجود می آید، یعنی مصرف ماده ی مخدر بسیار کمتر از گذشته تأثیرمی کند و مقدار مصرف آن بیشتر می شود.
● نشانه های جسمی یا روانشناسیک بازگیری وجود دارد یا بیمار برای پرهیز از بروز نشانه های بازگیری، از ماده ی مخدر استفاده می کند.
● با گذشت زمان بدون آنکه این قصد موجود باشد، مقدار ماده ی مخدر بیشتری مصرف می شود.
● تلاش برای قطع مصرف یا ترک استفاده از ماده ی مخدر انجام نمی گیرد.
● بیمارمدت زیادی برای تهیه ی ماده ی مخدر،استفاده ازآن یا رفع آثار دارو صرف می کند.
● بیمار به علت مصرف مواد مخدر فعالیت های مهم اجتماعی، حرفه یی یا تفریحی خود را قطع می کند.
● حتی با وجودی که بیمار می‌داند مصرف ماده‌ی مخدر سبب بروز مشکلات جسمی یا روانشناسیک می‌شود ولی استفاده از آن را ادامه می‌دهد.
ثبت نظر