الف.جمع‌آوری قوانین، دستورالعمل‌ها و مقررات موجود
ب. جمع‌آوری مدارک موجود برای برنامه‌ریزی شامل:
ـ برنامه‌های مدیریت بحران قبلی بیمارستان
ـ برنامه‌های مدیریت بحران بیمارستان‌های دیگر
ـ برنامه مدیــریت‌بـــحران بیمارستان‌های کشورهای دیگر
ج.جمــع‌آوری اطــلاعات درمـورد منـابع مــوجــود بــرای برنامه‌ریزی شامل:
ـ بودجه و ردیف‌ها
ـ پرسنل ونیروی انسانی
ـ تجهیزات وامکانات
ـ سازمان‌های خارج ازبیمارستان
نگارش برنامه:
الف. انتخاب قالب والگوی موردنظر کمیته‌ی مدیریت‌بحران بیمارستان برای نگارش برنامه. درصورت وجود الگوی‌قانونی و رسمی کمیته باید خود را ملزم به استفاده از این قالب نماید، لیکن درموارد جـزئی ایــن قــالب‌های کلی قابـل تغییر با مقتضــیــات بیمارستان هستند.
ب.تهیه‌ی فهرستی از فعالیت‌های ضروری مرتبط با هریک از مراحل مدیریت‌بحران دربیمارستان.
ج. دسته‌بندی فعالیت‌های تعیین‌شده درقالب گروه‌های بزرگتر. برای مثال فعالیت‌های مرتبط با هشدار، تخلیه، ارتباطات، اطلاع‌رسانی، مدیریت‌بیماران و مصدومان و .... دریک مجموعه گردآوری شوند.
د. تعیین منابع مورد نیاز برای هر یک از دسته مسوولیت‌ها شامل منابع انسانی، تجهیزات و امکانات.
هـ . تعیـــین جایـــــگاه‌های مسوولیتی معین با‌توجه به فعالیت‌های فوق‌الذکر و تعریف نقش و وظایف آنها درقبال هریک از دسته مسوولیت‌ها، دراین زمینه کمیته‌ی برنامه‌ریزی می‌تواند ازساختارهایی چون ICS و HEICS الهام بگیرد.
و. تعیین شبکه و روابط بین مسوولیت‌ها و طراحی چارت سازمانی مدیریت بحران بیمارستان.
ز. تعیین و جایگاه سازمان‌های خارج از بیمارستان درقبال دسته فعالیت‌های فوق‌الذکر.
ج. جای دادن مفاهیم فوق درقالب و اجزای انتخابی برنامه‌ی مدیریت‌بحران بیمارستانی.
ت. تهیه پیش‌نویس اول برنامه و توزیع آن بین اعضای کمیته جهت نقد واصلاح آن درزمان معین.
ی. تهیه‌ی پیش‌نویس دوم برنامه با دخالت دادن اصلاحات کمیته‌ی مدیریت‌بحران بیمارستان. کمیته می‌تواند این پیش‌نویس را جهت اصلاح نهایی دراختیار مشاوران ذی‌صلاح و یا مراجع قانونی قرار دهد. درصورت وجود دستورالعمل‌های خاص برای مرور برنامه توسط مراجع قانونی، بیمارستان باید برنامه‌را برای طی این مراحل آماده کند.
ک. تهیه‌ی برنامه‌ی نهایی و چاپ آن درقالب نهایی به‌تعداد کافی.
ل. توزیع برنامه بین تمامی مسوولان‌کلیدی، بخش‌های بیــمارستــان و سازمــان‌ها و بیمارستان‌های همکار.
نگهداری برنامه:
برنامه‌ی بیمارستان باید به‌طور سالانه مرورشود و دریک زمان مناسب (برای مثال 5 سال) مورد بازبینی کلی قرارگیرد. برنامه و پیوست‌های آن ممکن‌است بـه دلایل زیـر نیــاز به مــرور و بـازبیـنی داشته باشند:
ـ تغییر چهره مخاطرات و آسیب پذیری‌های بیمارستان
ـ تغییر مفروضات برنامه‌ریزی
ـ تغییر در بخش‌ها و سازمان‌های دخیل دربرنامه و سازماندهی آنها به طوری که عملکرد و امکان ارائه خدمات آنها را متأثرکند.
ـ تغییر و ارتقای سیستم‌های هشدار
ـ تغییر منابع بیمارستان (انسانی/ تجهیزات و امکانات)
ـ زمانی‌که ارزیابی‌های پس از مانور یا اجرای برنامه وجود نقایص عمده در برنامه را نشان دهند.
ـ تغییر قوانین و مقررات‌ملی و منطقه‌یـی
ارزیابی برنامه:
الف. ارزیابی دوره‌یی برنامه و استقرار آن در سیستم بیمارستان یکی از مسوولیت‌های مهم کمیته‌ی مدیریت‌بحران بیمارستانی است.
ب. درارزیابی برنامه، کمیته می‌تواند از ابزارهای زیراستفاده کند:
• سمینارهای آموزشی:
می‌تواند برای سطوح مختلف پرسنل ومدیران طراحی شده و درنهایت تأثیر آموزش‌های ارائه شده را ارزیابی نماید.
• تمرین‌های دورمیزی:
باهزینه‌ی کم قابل اجرا است.
• مانورهای عملیاتی:
درجریان آنها یک فعالیت کلیدی تمرین و ارزیابی می‌شود.
• مانورهای همه جانبه:
بیشترین شباهت را به شرایط واقعی وقوع سانحه دارد وبهترین ارزیابی را از استقرار برنامه‌ی مدیریت‌بحران بیمارستانی ارائه می‌دهد. معمولاً درسال یکبار برگزار می‌شود.
ج.کمیته‌ی مدیریت‌بحران بیمارستان باید دستورالعمل‌هایی را برای اطمینان از ارزیابی برنامه درجریان وقوع سوانح واقعی و فعال‌شدن برنامه به هردلیل دیگر طراحی نماید. تشکیل جلسات نقد و بررسی پس‌از اتمام عملیات و جمع‌بندی و انعکاس آنها جهت اصلاح برنـامه روش رایـج درایـن زمینـه است.
ثبت نظر