مدیریت ترافیک و بیماران

1ـ ترافیک داخلی یعنی کندی جریان پرسنل، بیماران، مصدومان، همراهان ومنابع در داخل بیمارستان(برای مثال داخل کوریدورها).
2ـ تمهیدات لازم جهت تعیین مسیرهای ورود وخروج بیماران و مصدومان به بیمارستان و بخش‌های حیاتی باید دربرنامه لحاظ شود.
3ـ در استفاده از آسانسور باید به افراد غیر متحرک و نیز انتقال منابع اولویت بیشتری داده شود.
ب)ترافیک خارجی:
1ـ تمرکز وسایل نقلیه در راه‌های منتهی به بیمارستان و ایجاد ترافیک‌های شدید می‌تواند مسیر آمبولانس‌ها را برای انتقال سریع مصدومان و قربانیان سد نماید. درضمن پرسنل کلیدی نیز ممکن‌است از رسیدن به‌موقع به بیمارستان باز بمانند.
2ـ برای جلوگیری از این معضل، فرد یا افرادی مسوول می‌شوند تا با همکاری نزدیک با پلیس و آتش‌نشانی مسیرهای معینی را برای تردد هر نوع وسیله‌ی نقلیه ایجاد کنند. درضمن مسیرهای مشخصی نیز باید برای تردد پرسنل، بیماران/مصدومان، مراجعه‌کنندگان، داوطلبان واهل مطبوعات درنظر گرفته شود.
3ـ بخش امنیت بیماران موظف است از قبل کارت‌های شناسایی مشخصی را دراختیارپرسنل کلیدی قراردهد و تردد به هنگام وقوع سانحه در فضاهای خاصی فقط منوط به در دست داشتن کارت‌های شناسایی معتبر می‌باشد.
4ـ درصورت امکان باید ورودی‌های مختلف برای ورود وسایل نقلیه و افراد به بیمارستان در نظر گرفته شود.بهتر است هر یک از مسیرهای تعیین شده در برنامه قید شود.
۵ـ فضاهای درمانی و فضای پذیرش بیمار روی افراد غیرمسوول بسته بوده و افراد غیر‌مسوول (داوطلب، همراهان بیماران و ...) نمی‌توانند وارد این فضاها شوند.
6‌ـ بهتراست برای جلوگیری از ازدحام اتومبیل در پارکینگ‌ها، محل‌های مشخصی برای پارک‌شدن هر‌نوع وسیله‌ی نقلیه در‌نظرگرفته شود.
مدیریـت بیمـاران و مصدومان
الف) آمادگی:
1. با دریافت هشدار، بیمارستان باید تغییراتی در ارائه‌ی خدمات و نیز بسیج نیروهای خود ایجاد‌کند که امکان پذیرش و درمان تعداد زیادی از قربانیان فراهم شود. این اقدامات عبارتند از:
ـ کنسل نمودن عمل‌های جراحی الکتیو
ـ مرخص نمودن بیماران اضافی براساس یک دستورالعمل مشخص. این مسأله باید شامل بیمارانی شود که مرخص شدن آنها برای خود آنها و نیز برای جامعه مضر نمی‌باشد.
 ـ بسیج منابع درمانی و تجهیزات پزشکی بیمارستان، ارزیابی امکان تهیه منابع بیشتر و چگونگی تهیه‌ی آنها ازمنابع خارج بیمارستان باتوجه به وسعت سانحه.
ـ فراهم‌کردن فضاهای اضافی دربخش‌سردخانه‌ی بیمارستان برای نگهداری تلفات جانبی ناشی از حادثه.
ـ تجهیز بخش اورژانس و بخش‌های حمایت کننده.
ب) فضاهای درمانی
1ـ یکی‌از نکات کلیدی توسعه‌ی فضاهای درمانی بیمارستان برای رسیدگی به تعداد زیاد قربانیان است. برای این منظور می‌توان پست‌های متعددی را خارج ازفضای بیمارستان تعبیه نمود تا بیماران قبل ازورود به بیمارستان تحت ارزیابی‌های اولیه، تریاژ مجدد، آلودگی‌زدایی و دریافت کمک‌های اولیه قرار گیرند.
2ـ فضای پذیرش بیماران ممکن‌است برحسب نیاز در فضای باز مقابل یا جنب بیمارستان برپا شود. دراین فضا تیم‌های ارزیابی سریع و تریاژ به‌طور سیار بیماران را ارزیابی و اولویت‌های درمانی را تعیین می‌کنند. توزیع منابع و پرسنل درچنین فضایی بسیار حائز اهمیت می‌باشد.
3ـ‌تخلیه‌ی بخش‌های غیراورژانس بیمارستان و توسعه‌ی فضای بخش‌های حیاتی چون اورژانس، بخش‌‌جراحی‌، اتاق‌عمل و.... یکی‌از اقدامات جهت افزایش توان پذیرش بیماران بیشتر دربیمارستان است.
ج)آلودگی‌زدایی:
1ـ تمامی قربانیان حوادث شیمیایی، بیولوژیک و پرتوی نیازمند آلودگی‌زدایی هستند.
 2ـ برای جلوگیری از انتقال آلودگی به داخل بیمارستان درچنین سوانحی باید ورودی وخروجی‌های بیمارستان محدود شده و فضاهای معینی به صورت«پاک» و«آلوده» تعیین شوند.
3ـ تشخیص‌آلودگی قربانیان دربسیاری از موارد به تجهیزات  فوق تخصصی نیازمند است که درصورت وجود چنین مخاطراتی، این تجهیزات باید تهیه‌ و نحوه‌ی استفاده از آنها آموزش داده شود.
4ـ لباس‌های محافظتی باید برای پرسنل فعال دراین بخش  تعبیه شود تا ضمن جلوگیری از توزیع آلودگی از این افراد درمقابل خطرات احتمالی محافظت شود.
5ـ دستورالعمل‌های مشخصی باید برای آلودگی‌زدایی ازهر نوع قربانی مشکوک به آلودگی تعریف شود. درآوردن لباس‌ها و دوش‌گرفتن با آب و صابون ممکن‌است تا حد بسیار زیادی آلودگی افراد را کاهش دهد. ولی این کارها باید درقالب یک برنامه‌ی منسجم ومشخص انجام شود. البسه به‌دست آمده از هر‌بیمار باید کدگذاری ونگهداری شود.
6ـ آلودگی‌زدایی ازوسایل نقلیه‌یی که به فضای بیمارستان تردد می‌کنند با روش‌های از پیش‌تعیین شده، باید مد نظر باشد.
7ـ باید امکانات لازم جهت آلـــودگــــی‌زدایی ازبیـــماران غیرمتحرک و بستری نیز فراهم شود. این گروه معمولاً به علت سختی درخارج کردن لباس‌ها یا همکاری‌برای دوش گرفتن، مستعد انتقال آلودگی به فضاهای پاک هستند.
8ـ پرسنل باید برای استفاده از تجهیزات آلودگی‌زدایی، رعایت مرزبندی‌های آلودگی ونیز استفاده از البسه‌ی حفاظت شخصی، آموزش‌های لازم را دریافت نمایند.
د) نیروی انسانی:
1ـ معمولاً شیوه‌ی مدیریت نیروی انسانی درجریان سوانح به وسعت و شدت سانحه و درحقیقت به سطح فعال شدن برنامه بستگی دارد.
برای مثال می‌توان درکل برای سه سطح فعال شدن برنامه نکات زیر را اشاره نمود:
الف) سطح یک:
دراین شرایط هیچ تغییری در نیروی انسانی بیمارستان ایجاد نمی‌شود.
ب) سطح دو:
تعداد پزشک و پرسنل فقط در صورت نیاز تغییر می‌کند دراین صورت پرسنل تــوسط سیستــم پیج به محـل‌های مورد نیاز فراخوانی می‌شوند.
ج) سطح سه:
تغییرات کامل درتوزیع پرسنل و مسوولیت‌های آنها رخ می‌دهد.
2ـ پرسنل هر بخش باید از برنامه‌ی‌ مدیریت بحران اختصاصی آن بخش که زیر مجموعه‌یی از برنامه‌ی مدیریت بحران بیمارستان می‌باشد، تبعیت کنند. این افراد باید خود را به فرد مسوول که دربرنامه تعبیـه شده‌است، معرفی و مسوولیــــت‌های محــوله را به اجــرا درآورند.
3ـ برای فراخوانی ازخارج از بیمارستان باید دستورالعمل‌های مشخصی وجـود داشته باشد.