نگاهی به میگرن همراه اورا

میگرن همراه اورا به‌طور معمول به‌همان طریق میگرن بدون او‌را تحت درمان قرار می‌گیرد و از همان داروها و اقدامات تیمار خود استفاده می‌شود که درپیشگیری میگرن بدون او‌را مورد استفاده است.
نشانه‌ها:
نشانه‌های اورای میگرن شامل است بر آشفتگی‌های گذرای دیداری یا حسی که به‌طور مشخص پیش از نشانه‌های میگرن معمولی بروز می‌کند مانند درد شدید سر، تهوع و حساسیت به‌نور و صدا. اورای میگرن، معمولاً یک‌ساعت پیش‌از شروع سردرد بروز کرده و معمولاً پیش‌از ناپدید‌شدن کمتر از 60 دقیقه به‌طول می‌انجامد. گاهی اورای میگرن ممکن‌است با سردردی اندک بروز کند و یا اصلاً سردرد نداشته باشد.
شناسه‌ها ونشانه‌های بینایی:
در اکثر افرادی که اورای میگرن را تجربه می‌کنند، شناسه‌ها و نشانه‌های بینایی به‌وجود می‌‌آیند که عبارتند‌از:
ـ لکه‌های کور (اسکوتوم scotoma) که گاهی دارای طرح‌های ساده‌ی هندسی هستند.
ـ خطوط زیگزاگ که به‌تدریج درمیدان بینایی شناور می‌شوند.
ـ لکه‌ها یا ستاره‌های کورسوزن
ـ تغییر در دید
ـ شرارهای نور
این نوع آشفتگی‌های دیداری از مرکز میدان بینایی شروع شده به‌سمت خارج حرکت می‌کنند و یا پراکنده می‌شوند.
سایر آشفتگی‌های حساسه:
سایر احساسات‌گذرا که با او‌را همراهند عبارتند‌از:
ـ‌ احساس کرختی که به‌خصوص به‌صورت گزگز در یک دست یا صورت دیده می‌شود.
ـ دشواری در کلام یا زبان
ـ ضعف‌عضله
علل:
علت میگرن همراه او‌را به‌روشنی مشخص نشده‌است. اعتقاد براین است اورای بینایی همراه میگرن شبیه موج الکتریکی یا شیمیایی است که در بخشی ازمغز حرکت می‌کند و شناسه‌های بینایی را پردازش می‌نماید. با انتشار موج، ممکن‌است سبب توهمات بینایی شود. بسیاری از همین عوامل که سبب شعله‌وری میگرن می‌شوند به شعله‌وری میگرن همراه او‌را نیز منتهی می‌شوند مانند استرس، نورهای روشن، خستگی‌ و تغییر در الگوی خواب.
عوامل خطرساز:
در‌عین‌‌حال که به‌نظر می‌رسد عامل خاصی سبب ایجاد میگرن همراه او‌را نشود، ولی به‌‌طور کلی به‌نظر می‌آید میگرن‌ها در افرادی شایع‌تر باشند که دارای سابقه‌ی‌ خانوادگی میگرن هستند. میگرن درخانم‌ها شایع‌تر از آقایان است.
عوارض:
در‌افرادی‌که دچار میگرن همراه او‌را هستند، خطر بروز استروک اندکی بیشتر است. به نظر می‌رسد درخانم‌های دچار میگرن همراه اورا در‌صورت مصرف سیگار و یا استفاده از قرص‌های جلوگیری، احتمال بروز استروک بیشتر می‌شود.
آزمون‌ها و تشخیص:
درصورت تجربه‌ی شناسه‌ها و نشانه‌های او‌را به‌دنبال آن شناسه‌ها و نشانه‌‌های خاص میگرن، احتمالاً بیمار دچار میگرن همراه او‌را است. پزشک این بیماری را براساس سابقه‌ی‌ طبی و معاینه‌ی جسمی بیمار تشخیص خواهد داد.
اما اگر دردسر به‌دنبال او‌را وجود نداشته باشد یا آشفتگی بینایی فقط دریک چشم دیده شود، برای رد حالات وخیم‌تر مانند پارگی شبکیه یا حمله‌ی‌گذرای ایسکمیک (کاهش موقتی جریان خون در بخشی ازمغز) که ممکن‌است سبب بروز نشانه‌ها شده باشد، دستور به انجام آزمون‌هایی خواهد داد.
آزمایش چشم. ضمن انجام این معاینه، پزشک از دستگاهی به اندازه‌ی‌ یک چراغ قوه استفاده می‌کند (افتالموسکوپ) و یک موج نور به درون چشم می‌اندازد و پشت کره‌ی‌چشم را بررسی می‌کند (فوندوسکوپی).
توموگرافی کامپیوتری(CT). با این تکنیک رادیوگرافی تصاویر مشروح از اندام‌های درونی ازجمله مغز تهیه می‌شود.
تصویرسازی تشدید مغناطیسی (MRI). دراین رویه‌ی تصویرسازی تشخیصی، تصاویری از اندام‌های درونی ازجمله مغز به‌دست می‌آید.
روش‌های درمان و داروها:
برای شناسه‌ها و نشانه‌های اورا درمان اختصاصی وجود ندارد. روش‌ درمان میگرن همراه اورا شبیه درمان میگرن بدون اورا است.
داروهای مسکن درد:
داروهای مورد استفاده برای تسکین درد میگرن وقتی بهتر تأثیر می‌کنند که به محض شروع شناسه‌ مورد استفاده قرار گیرند، یعنی به‌محض شروع شناسه‌های اورای میگرن.
انواع داروهایی که می‌توان برای درمان درد میگرن به‌کار گرفت عبارتند‌از:
ـ داروهای مسکن درد
ـ تریپتان‌ها، داروهایی که اختصاصاً برای میگرن مورد استفاده‌‌اند
ـ ارگوها، دسته‌ی ‌دیگری از داروهای مورد استفاده برای میگرن
ـ داروهای ضد‌تهوع برای کمک به‌رفع ‌تهوع و استفراغ
داروهای پیشگیری:
برای کمک به کاهش کثرت بروز میگرن چه با او‌را و چه بدون‌ آن داروهایی در دسترس است. در‌صورتی‌که بیش‌از 4‌مورد سردرد درماه وجود داشته باشد،  یا درصورتی‌که سردرد بیش‌از 12ساعت طول بکشد و یا بیمار در اثر میگرن درمانده شود پزشک داروهای پیشگیری را توصیه خواهد کرد.
گزینه‌های داروهای پیشگیری عبارتند‌از:
ـ داروهای کاهنده‌ی فشارخون
ـ ضد‌افسردگی‌ها
ـ داروهای ضد‌تشنج
ـ تزریق بوتاکس
تدبیر استرس:
درمان شناختی رفتاری، تکنیکی است که به بیمار راه‌های مناسب مقابله با موقعیت‌های استرس‌آور را می‌آموزد و به کاهش تعداد بروز میگرن کمک می‌کند.