تشخیص اسکلروز مولتیپل (MS) بهصورت آشکار دشوار است و بسیاری از پزشکان پیش از تأیید تشخیص، ابتدا امکانات دیگر را رد می‌کنند. معمولاً نشانه‌های آغازین این بیماری مبهم است و بهصورت احساس کرختی، مشکلات بینایی یا اشکال در تعادل در گزارش‌ها آمده است. پزشکی که به‌وجود MS دربیمار شک می‌کند برای آنکه وجود شناسه‌های بیماری را بررسی کند، به بیمار توصیه‌ی انجام MRI می‌کند، اما دربسیاری از موارد با MRI نمی‌توان به نتیجه رسید مگر آنکه سایر نشانه‌ها نیز وجود داشته باشند. پژوهشگران معتقدند که حدود50٪ بیمارانی که دارای این نشانه‌ها هستند و به سندرم ایزوله‌ی بالینی شناخته می‌شود ظرف 2سال به MS مبتلا می‌گردند حال آنکه در10٪ افراد نشانه‌ی مرتبط با MS وجود نخواهد داشت.
این بررسی که از حمایت سازمان‌های بسیار، ازجمله وزارت بهداشت ایتالیا برخوردار بود روی 73نفر انجام شده است که یک مورد نشانه‌های مرتبط با MS را تجربه کرده بودند. در 33نفر ازاین شرکت‌کنندگان تزریق باسیل کالمت ـ گرن (BCG) انجام شد حال آنکه باقی شرکت‌کنندگان دارونما دریافت داشتند. سپس تمامی شرکت‌کنندگان، هر‌ماه تا 6 ماه، یک بار اسکن مغز شدندو سپس به‌مدت یک سال با داروی MS یعنی اینترفرون بتا یک تحت درمان قرارگرفتند. درمان بعدی بنا به توصیه‌ی نورولوژیست انجام می‌شد. این شرکت‌کنندگان به‌مدت 5سال پیگیری شدند.
در اسکن مغزی گروه واکسینه شده، تعداد ضایعات مغزی ویژه‌ی بیماری کمتر از افراد گروه دارونما بود. درگروه اول به‌طور متوسط 3 ضایعه در برابر 7 ضایعه درگروه دارونما. درپایان دوره‌ی بررسی در 42٪ گروه واکسینه شده، بیماری MS به‌وجود آمده بود حال آنکه در گروه دارونما، این میزان برابر 70٪ بود. به‌هرحال، پیش‌از آنکه بتوان از این روش به‌عنوان علاج بیماری استفاده کرد لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام گردد. به این جهت پزشکان نباید از این واکسن برای درمان MS یا سندرم بالینی ایزوله استفاده نمایند.
به‌نظر می‌رسد نتایج به‌دست آمده از «فرضیه‌بهداشت» حمایت کند. طبق این فرضیه، بهداشت بهتر واستفاده از ضد‌عفونی کننده‌ها و آنتی‌بیوتیک درآمریکای شمالی و بخش اعظم اروپا درمقایسه با آفریقا و آمریکای جنوبی سبب افزایش نرخ MS و سایر بیماری‌های سیستم ایمنی شده است.
ثبت نظر