برای بررسی این مسأله، محققان داده‌های حاصل از دو بررسی جمعیت بنیاد شامل 2300 نوجوان با قومیت‌های متفاوت (متوسط سن 14سال) و 3500 والد یا مراقبت را آنالیز کردند. والدین به چند دسته تقسیم شده بودند، گروهی که درمورد غذاخوردن (غذای سالم یا غیر آن) یا وزن با کودکان خود صبحت نمی‌کردند، گروهی که فقط در مورد غذا خوردن صبحت می‌کردند و گروهی که فقط درباره‌ی وزن سخن می‌گفتند.
درمورد جوانانی که دارای اضافه وزن نبودند، بحث والدین درباره‌ی غذاخوردن سالم برگزارش غذای نوجوان تأثیر اندک داشت یا تأثیری نداشت، همچنین درمقایسه با صحبت نکردن والدین در مورد غذاخوردن یا وزن، صحبت‌کردن والدین درمورد رفتار ناسالم یا کنترل وزن بیش‌از‌حد نیز تأثیر چندانی نداشت. به‌عکس صحبت‌کردن والدین درمورد وزن این احتمال را افزایش می‌داد که نوجوانان بدون اضافه وزن اینگونه رفتارها را گزارش کنند. درمیان نوجوانان دارای اضافه وزن، صحبت والدین درمورد مصرف غذای سالم سبب کاهش احتمال گزارش هر‌نوع رفتار کنترل وزن توسط نوجوان می‌شد حال‌آنکه صحبت درمورد وزن سبب افزایش این احتمال درمقایسه با نوجوانان دارای اضافه وزنی می‌شد که والدین‌شان درمورد غذا و وزن با آنها سخن نگفته بودند.صحبت با هر دو والد درمورد وزن با گزارش رفتارنوجوانان درمورد کنترل وزن همراه بود ولی این رفتار درهمه‌ی نوجوانان دیده نمی‌شد و درمقایسه با صحبت یک والد، این رفتار درنوجوانان دارای اضافه وزن و بدون اضافه وزن بیشتر بود.
JAMA Pediatric 2013 Jun 24
ثبت نظر