محتوای مواد معدنی استخوان درنوجوانی بیشترین افزایش را پیدا میکند و توصیهمیشود نوجوانان مقدار کافی شیر مصرف نمایند. اما آیا مصرف بیشتر شیر در دوران نوجوانی از شکستگیهای استئوپوروتیک بعدی جلوگیری میکند؟ برای یافتن جواب، محققان مصرف شیرنوجوانان را بنا به گزارش 61000 خانم (30تا55ساله) در بررسی سلامت پرستاران و 35350مرد (40تا75ساله) در بررسی پیگیری کادر بهداشتی موردبررسی قراردادند. خانمها بهصورت آیندهنگر بهمدت 22سال پساز رسیدن به یائسگی و مردان بعداز 50سال ازنظر شکستگی هیپ بهگزارش خودشان که بهعلت ترومای اساسی یا بدخیمی نبود پیگیری کردند.
در آنالیزهای تطبیق داده شده برای ارقام جیرهیغذایی بزرگسال و نوجوان، مصرف مکمل، فعالیت جسمی و شاخص جرم بدن و مصرف دارو در بزرگسالان، مصرف شیر و سن، خطر شکستگی هیپ درمردان بهطور قابلتوجه برای هرلیوان اضافی 8 اونسی شیر در روز که درسن 13تا18سالگی استفاده میشد تا 9٪ افزایش مییافت هم مردان و هم زنانی که درنوجوانی شیر بیشتری استفاده کرده بودند بلند قامتتر از افرادی بودند که شیر کمتری مصرف نموده بودند، تطبیق ازنظر طول قد (عامل خطرساز مستقل برای شکستگی هیپ) از میزان احتمال شکستگی مرتبط با مصرف شیر در نوجوانی مردان میکاست.
JAMA Pediatr 2013 Nov 18
درجمعیت سفیدپوستان آمریکا بهدنبال این توصیه که نوجوانان باید سه فنجان شیر یا معادل آن لبنیات مصرفکنند سبب پیشگیری از شکستگی هیپ بزرگسالان نشد. مصرف شیر درخانمها نتیجهی متفاوتی نداشت و احتمال اندک افزایش درمردان با واسطهی افزایش قد دیده میشد. طبق نظر مصنفان و ویراستاران مصرف شیر بهویژه برای افزایش مواد معدنی استخوان در دختران در سالهای پیشاز نوجوانی مهم است (که دراین بررسی ملحوظ نظر نبودهاست). همچنین ویراستاران اظهار داشتهاند که تغذیهی کلی خوب بدون مصرف لبنیات دشوار است و باید توصیه شود دختران و پسران شیر مصرف نمایند.
عوامل مؤثــر بر بـقای حیات آدنوکارسینوم معده
آدنوکارسینوم معده، علت شایعمرگ بهخصوص درکشورهای آسیایی است. عواملی که بقای حیات را پیشبینی میکنند بهخوبی معین نشدهاند.
برای مشخصشدن این مسأله، پژوهشگران از دادههای ثبت ملی سرطان و مرگومیر در تایوان استفاده کردهاند تا35576 بیماری (23173 نفر مرد و 12403 نفر زن) را شناسایی کنند که در فاصلهی 1988 تا 2007 دارای تشخیص سرطان معده بودهاند. پژوهشگران با استفاده از خط پسرفت تخمینی منحنیهای بقای حیات براساس دادهها تا2010، مدت زندگی بقای حیات را پیشبینی کردهاند. ایشان امید به زندگی(LE) و سالهای زندگی ازدسترفتهی مورد انتظار (EYLL) براساس جنس، نوع تومور و محل را مقایسه نمودهاند.
میزان شیوع دمافزون سرطان معده در آقایان بیشاز خانمها بود. از میان تمام موارد سرطان تشخیص داده شده، 88/6٪ آدنوکارسینوم بود. میزان LE کوتاهتر و EYLL بیشتر درمحل تومور درکاردیا بیش ازسایر نقاط دیده میشد. درخانمها در سنین پائینتر سرطان تشخیص داده میشد که درمقایسه با مردان دارای LE طولانیتر و EYLL بیشتر بودند. با این گمان که 90٪ آدنوکارسینومهای تشخیص دادهشده و درمانشده درمراحل زودرس قابلعلاج هستند، پژوهشگران تخمینزدهاند که تشخیص زودرس هم برای مردان و هم برای خانمها سبب افزایش امید به زندگی خواهد شد.
Clin Gastroenterol Hepatol 2013 Dec
این بررسی دارای چندین ضعف روش شناسیک است. دراین بررسی دادههای شاهدان ملحوظ نشده است. طول بقای حیات با استفاده از یک مدل آماری براساس بقای حیات مشاهدهشده در دادههای پایه تخمینزده شدهاست. به این ترتیب نتایج بهدستآمده برای سایر کشورها قابلتعمیم نیست. همچنین، ارزیابی سالهای زندگی نجات یافته در اثر تشخیص زودرس سرطان براساس این گمان است که 90٪ موارد سرطانهای زودرس معده علاج شدهاند که این امر درمورد سایر مؤسسات صادق نیست.
رویدادهای ناگوار دارویی بلافاصله پساز بیمارستان
بحث درمورد رویدادهای ناگوار دارویی (ADE) در سالمندان غالباً بر معیارهای دارویی Beers متمرکز است که تصور میشود برای همه دراین گروه سنی «بالقوه نامناسب» است. داروهایی با آثار ناگوار برسیستم عصبی مرکزی، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و چند مورد داروهای قلبوعروق در فهرست Beers بیشتر دیده میشوند. در بررسی حاضر روی 1000بیمار بستری دربیمارستان (سن بیشاز 65 سال)، پژوهشگران اختصاصاً روی ADE ایجاد شده درمدت 6 هفته پساز ترخیص تمرکز کردهاند. تمامی بیماران درجامعه زندگی میکردند و از تسهیلات مراقبت درازمدت استفاده نمینمودند.
در 19٪ موارد، حداقل یک موردADE بروز کرد. ربع موارد ADE جدی یا خطرناک تلقی شد و ثلث این موارد قابل پیشگیری بود. شایعترین نوع ADE، از نوع معدی رودهیی، الکترولیت کلیه و قلب و عروق بود. بیشترین طبقه داروهای موجد ADE، داروهای قلب وعروق، دیورتیکها، اوپیوئیدها، عوامل آنتیترومبوتیک و آنتیبیوتیکها بودند. فقط 17٪ داروها دارای توصیه«قوی» در پرهیز درفهرست بیرز بودند.
J Am Geriatr Soc 2013 Nov
آیا باز هم درمورد خطرات تجویز دارو به بیماران سالمند به یادآور دیگری نیاز است؟ به گمان بسیاری، پاسخ مثبت است. دراین بررسی دورهی تأثیرپذیری فوری بعداز بستریشدن، یعنی به زمانی اهمیتداده شده که بیماران درست بهدنبال ناخوشی حاد درمعرض داروهای جدید تجویزی قرارمیگیرند. افزونبراین، بررسیحاضر به یادمان میآورد که تقریباً همهی گروههای دارویی (و نهتنها داروهای فهرست بیرز) بالقوه حادثه آفرین میباشند.
ثبت نظر