دراین بررسی که در نشریه‌ی American Academy of Child and Adolescent Psychiatry به‌چاپ رسیده آمده است که تغییر مدرسه در دوره‌ی کودکی، احتمال ایجاد نشانه‌های شبه سایکوتیک را در دوره‌ی نوجوانی تا 60٪ بالا می‌برد.
رنجوری به‌علت نشانه‌های شبه سایکوتیک در سن جوانی قویاً با مشکلات بهداشت روان ازجمله نابسامانی‌های سایکوتیک و خودکشی در بزرگسالی همراه است.
تغییر دبستان برای دانش‌آموزان بسیار استرس‌آور است. درنتایج این بررسی مشخص شده‌است که جریان تغییر مدارس به‌خودی‌خود سبب افزایش خطر بروز نشانه‌های سایکوتیک مستقل‌از سایر عوامل می‌شود. ولی افزون‌بر‌این، درگیری در گردن‌کلفتی که گاهی درنتیجه‌ی تغییر مکــرر مدرسـه حاصل می‌شود، ایــن احتــمال را برای شخص تشدید می‌کنـد.
در‌سن12سالگی، شرکت‌کنندگان دراین بررسی برای ارزیابی وجود نشانه‌های شبه‌سایکوتیک ازجمله توهم، پنداره و تداخل فکر در 6ماه گذشته مصاحبه شدند. درآن عده که 3 بار یا بیشتر مدرسه‌ی خود را عوض کرده بودند 60 درصد بیشتر از افرادی دارای حداقل یک نشانه‌ی سایکوتیک بودند که مدرسه را تغییر نداده بودند.
محققان حدس می‌زنند که تغییر دبستان غالباً به احساس عدم‌اعتماد‌به‌نفس و حس شکست در اجتماع می‌انجامد. این احساس کنار گذاشته‌شدن از اکثریت، دارای پیامدهای فیزیولوژیایی است که به حساس‌شدن سیستم دوپامین مزولیمبیک و افزایش خطر بروز نشانه‌های شبه سایکوتیک در افراد تأثیرپذیر منتهی می‌شود.
به‌این‌ترتیب آشکار است که ضمن ارزیابی بالینی افراد جوان دچار نابسامانی سایکوتیک لازم است مسأله‌ی تغییر مدرسه را درخاطر داشت. تأثیر این تغییر بسیارجدی و بالقوه دراز‌مدت است. برای کمک به این دانش‌آموزان در استقرار وضع خود در‌محیط جدید مدارس باید از راهکارهایی تازه استفاده کنند.
ثبت نظر