نادره‌ مردی که عاشق ایران بود

تشكر اقاي دكتر ...

استاد دكتر سلطاني نسب عالمي فرهيخته و انساني بي نياز از ماديات دنيوي بودند . هميشه در رفتارشان عشق و محبت پدرانه موج ميزد . استاد بسيار دقيق و بسيار با هوش و نكته سنج بودند بطوريكه هيچ مطلبي حتي با گذشت زمان هم از خاطر ايشان محو نميشد . احترام به زمان و وقت شناسي از خصوصيات بارز استاد بود و از تمامي لحظات براي كار و تدريس استفاده مينمودند . تمامي هدف ايشان ارتقاء و تعالي دپارتمان پاتولوژي و افزايش شخصيت علمي و گروهي همكارانشان بود . از ايشان بسيار اموختم . استاد سلطاني نسب افتخار جامعه پزشكي ايران بوده و يادشان هميشه با ما خواهد ماند. روحشان شاد و قرين رحمت الهي

باسلام خداوندرحمتش کند،ازشاگردان،دوستان وارادتمندان مرحوم پدرم ایت الله مصحفی کرمانی بود،فردی بسیارمتواضع وحق شناس بود،هوش سرشاروتواضع ومغتنم شمردن فرصتها همیشه زبانزدمرحوم پدربود. سال ۱۳۴۹ درتهران به اتفاق مرحوم پدرم،شبی درازمایشگاه،کوچه پشن قرارگذاشته بودندوپس ازاتمام کاربه منزلشان رفتیم،ضمن صرف شام ومرورخاطرات گذشته درخدمتشان بودیم،بعدهاهم چندین بارپدرم افرادمختلف راجهت راهنمایی ومعالجه خدمتشان معرفی می کردندوایشان باروی گشاده وباز،کمک می نمودند. اخرین بارهم که دیگرپدرم مرحوم شده بود،ایشان رادرسال ۱۳۷۷ درکرمان دانشکده پزشکی دیدم وموردتفقدایشان قرارگرفتم. خداوندرحمتشان فرماید

سلام ممنون جناب دکتر حسابی عزیز از بازگو کردن خاطرات زیبا از عموی فقیدمان و شناساندن روحیات و زندگی پرفراز و نشیب ایشان به دوستاران این فرد بزرگ و دوست داشتنی

بنده هفتاد و یکساله هستم و در اواخر دهه شصت و بیشتر در دهه هفتاد ایشان استاد من بوده اند. او انسانی بی مانند، با سواد، با درک و مهربان و بخشنده و فعال و بطور کلی زبان و نوشتن من عاجز از بر شمردن صفات ارزنده ایشان است. من در ایران متخصص اطفال و خون و سرطان اطفال شدم و‌در امریکا زندگی میکنم و در بسیاری از موارد بیاد ایشان میافتم. او همواره در قلب و مغز من است! روحش شاد.

عزت و ذلت دست خداست . تک فرزند و یتیم و تنها در دل کوه های حسین اباد بهرامجرد. تنها میتوان گفت ارتش تک نفره گرگ دشت های باز.

از شنیدن خبر تلخ عروج ابدی بزرگمرد عالم پزشکی ، دانشمند فرهیخته ، استادی بی بدیل ، حافظه ای قوی که از دیار کرمان برخاسته بود و استاد ممتاز دانشگاه ملی ایران زنده یاد دکتر رضا سلطانی نسب که افتخار شاگردی آن انسان والامقام در دروس جنین شناسی و آسیب شناسی در دانشکده پزشکی را داشتم سوگوار شدم . بخانواده آن عزیز سفر کرده و جامعه پزشکی تسلیت میگویم الیاس زرگر

امروز بعد از حدود ٤٧ سال ناخوداگاه به ياداستاد دكتر سلطاني نسب در كلاسهاي جنين شناسي و پاتولوژي دانشگاه ملي ايران افتادم استاد انساني مهربان دانا و به غايت مسلط به علم پاتولوژي بودند كلاسهاي درس ايشان به گواهي همه شاگردان استاد هميشه مملو از دانشجو كه سر تا پا به سخنان استاد گوش فرا ميدادند او افتخار جامعه پزشكي ايران بود خدايش بيامرزد يادش هميشه در دل شاگردانش زنده خواهد ماند علي نيكزاد

چه قدر تلخ و حزن انگیز است فقدان این استاد و انسان برجسته. همیشه از عمه ام ( دکتر زهرا علی بابایی _ صریحه ) که از شاگردان پیشین ایشون در دانشگاه ملی بودند حکایت ها از منش و انسانیت و علم و مهربانی این بزرگوار شنیدم و گویی آن دوران رو در ذهنم و رویاهای دست نیافتنی ام زندگی کردم. من در نقش شونده شیفته ی این انسان ناب شده بودم. چه فقدان تلخ و سختی

من ورودی ۵۵دانشکده پزشکی دانشگاه ملی هستم دریغ وصد افسون از ارتحال استاد فرزانه استاد سلطانی نسب اتسانی به تمام معنی عالم دانا مودب خوش برخورد بدون اغراق از برجسته ترین اساتید پاتولوژی ایران بودن کلاس درس استاد مملو از دانشجویان که با کمال ومیل واشتیاق سرکلاس حضور میافتن وبه صحبت های شوا ساده ومفید استاد گوش میدادند نام ویاد استاد فرزانه جاودانه است روحش شاد در پناه حق.