عاشقی که زود رفت

یاران همه رفته رفته رفتند                             یـار دگـری نـمانـد ما را

جز غم که انیس دائم مـاست                         فریاد رسی نماند ما را

«دکتر فرخ سیف بهزاد» یک سال قبل ناباورانه ما را ترک کرد. او عاشق ایران و عاشق «پزشکی امروز» بود. او عقیده داشت که عاشق ایران بودن لازم است ولی کافی نیست. اینکه فقط ادعا کنیم عاشق ایران هستیم ولی کاری برایش انجام ندهیم، چه فایده دارد؟ بنابراین آستین بالا زد و این نشریه‌ی جالب وخواندنی را با تمام مشکلاتش برای پزشکان ایرانی به ارمغان گذاشت و نشان داد که یک عاشق واقعی و پاک باخته است.

ارتباط سالیان این حقیر با ایشان همیشه از طریق تلفن بود و مکالمات مختلف و متأسفانه این شانس را نیافتم  که مکرر به ملاقات ایشان بروم و از نزدیک از فیض دیدار و علم نهانش بهره‌مند گردم. او انسانی با یک دنیا احساس، قلمش سحرآمیز و کلامش آرام‌بخش بود.

روزی که این ناچیز همکاری با این هفته‌نامه را شروع کردم و با یاران یکدل آن آشنا شدم، هرگز فکر نمی‌کردم که روزی برسد که دریغا گوی آن عزیزان باشم و در سوگ آنها قلم بزنم.

دنیای عجیبی است! بقول دکتر نصرت الله کاسمی:

چو نیک و بد به گیتی پایدار است

                                                 از این خون و از آن گل یادگار است

و یادگار «دکتر فرخ سیف‌بهزاد» همین گلی است که  در دستان شماست.

دکتر عبدالحمید حسابی