AF شایعترین آریتمی قلبی مشاهده‌شده در معاینه‌ی بالینی، عامل بستری‌‌شدن‌های مکرر در بیمارستان، ناهنجاری‌های همودینامیک و ایجاد لخته‌های خون درون رگ‌ها می‌باشد. این عارضه، خطر سکته‌ی مغزی را تا ۵برابر افزایش‌می‌دهد. ابتلا به انفلوآنزا خطر ایجاد فیبریلاسیون دهلیزی را به‌شکل چشمگیری افزایش‌می‌دهد.
محققان با ارزیابی و بررسی تعدادی بیمار که به‌تازگیAF در آنها تشخیص داده شده بود، گروهی که به انفلوآنزا مبتلا نشده و واکسن آن را نیز دریافت‌نکرده بودند را به‌عنوان گروه مرجع در‌نظرگرفتند. ارزیابی‌داده‌ها نشان‌داد که خطر AF در بیمارانی‌که به عفونت انفلوآنزا مبتلاگشته و واکسن نیز دریافت‌نکرده بودند، نسبت به گروه مرجع ۱۸درصد بالاتر بود. خطرAF در بیماران واکسینه شده‌ای که به انفلوآنزا مبتلا‌شده بودند، مشابه با گروه مرجع بود و نتیجه گرفتند که واکسیناسیون انفلوآنزا خطرAF را درگروه‌های مختلف بیماران کاهش‌می‌دهد.
نتایج ارائه شده نشان‌می‌دهد که وقتی بیمار مبتلا به انفلوآنزا از تپش قلب شکایت دارد یا سابقه‌ی سکته‌ی مغزی ایسکمیک (Ischemic Stroke) را اعلام می‌نماید، پزشک باید احتمال وقوع AF را نیز مد‌نظر قرار‌دهد. تمام بیماران به‌ویژه گروهی که خطر بالایی برای فیبریلاسیون دهلیزی دارند، باید به دریافت واکسن انفلوآنزا تشویق‌گردند تا بتوان از وقوع فیبریلاسیون دهلیزی و سکته‌ی مغزی متعاقب آن پیشگیری نمود. به‌هرحال بررسی‌های آینده‌نگر (Prospective) بیشتری برای تأیید این یافته‌ها ضروری است.
اگر‌چه واکسن انفلوآنزا در‌حال‌حاضر برای گروه زیادی از بیماران توصیه‌می‌شود، اما این بررسی نشان‌می‌دهد که این واکسن می‌تواند مزایای بیشتری برای سلامت عموم جامعه داشته باشد.
نتایج این ارزیابی این پرسش را به‌وجود‌می‌آورد که آیا درمان سریع عفونت انفلوآنزا یا پرداختن به پاسخ التهابی مرتبط با عفونت، می‌تواند به پیشگیری‌از اپیزود ثانویه‌ی AF کمک‌کند یا خیر؟ قطعاً بررسی‌های آتی به‌این پرسش پاسخ خواهند داد.
ثبت نظر