امروزه مشخص‌شده بیمارانی که پس‌از کاشت ICD تحرک بیشتری داشته‌اند، احتمال زنده‌ماندن آنها بیشتر است.
کاردیووترـ دفیبریلاتور قابل‌کشت (ICD)، دستگاهی است که با نیروی باطری کار می‌کند و به‌طور ویژه از ژنراتوری تشکیل‌شده که زیر پوست نزدیک شانه قرار گرفته و دارای سیمی است که از‌طریق ورید زیر استخوان ترقوه، داخل قلب قرار‌داده می‌شود. ICDها در تشخیص سریع آریتمی که تهدید بالقوه‌ای برای زندگی می‌باشند مؤثرند و با تولید شوک‌های زمانبندی‌شده،سبـب حفــظ ضربــان طبیــعی قلب می‌گردند.
در بزرگترین بررسی انجام‌شده روی ارتباط بین تحرک و احتمال زنده‌ماندن بیماران تحت‌درمان با ICD، محققان روی فعالیت‌های فیزیکی بیماران در ۱تا۲ماه اول بعد‌از کاشت و پس‌از آن درطول زمان ۴ساله، متمرکز شدند و ICD، فعالیت‌های روزانه‌ی بیماران را به‌طور خودکار و بـا‌‌استفـاده از حسگرهای نصب‌شده روی خود جمع‌آوری می‌کند.
نتایج بررسی:
بیماران حاضر در فعال‌ترین گروه پس‌از کاشت دستگاه در مدت‌زمان ۴سال، در‌مقایسه با بیمارانی‌که حداقل فعالیت را داشتند، ۴۰درصد کاهش خطر مرگ را دارا بودند. صرف‌نظر از سن، جنس و یا نوع دستگاه، بیمارانی‌که در طول ۳۰تا۶۰ روز اول، فعالیت متوسط به پایینی را داشتند، 44درصد بیشتر از بقیه با خطر مرگ مواجه شدند. تجزیه و تحلیل مشابهی که فعالیت بیماران را طی چند سال ثبت‌کرده بود نشان‌داد که به‌ازای هر۳۰ دقیقه اختلاف در کاهش فعالیت بیماران، خطر بیشتری برای مرگ آنها وجود دارد.
دانیل‌‌کرامر، سرپرست این بررسی نیز بر‌این نظر بود که:«ما انتظار مشاهده‌ی تفاوت را داشتیم، اما با میزان تفاوت حاصل از این بررسی شگفت‌زده شدیم».
«وضعیت فعالیت فیزیکی بیماران به‌وضوح، احتمال زنده‌ماندن را پیش‌بینی می‌کند. ما امیدواریم که از فعالیت فیزیکی به‌عنوان یک عامل، نه‌تنها در پیش‌بینی نتایج بلکه برای هدایت راهبرد‌هایی که ممکن‌است نتایج را بهبود ببخشد نیز استفاده کنیم».
پژوهشگران با بررسی نتایج این آمارگیری که شامل98437 بیمار ثبت‌شده بود، حدود ۵۷درصد از بیماران، ICD جدید و یا تعویضی و ۴۳درصد دستگاه‌های درمانی همگام‌سازی قلب (Cardiac resynchronization therapy (CRT دریافت کرده بودند. درمان CRT-D ترکیبی از ICD با درمان همگام‌سازی قلبی است.
بیماران برای مدت زمان متوسط ۲/۲سال تحت نظر قرار‌گرفتند.
کرامر گفت:« آنچه در‌مورد نتایج ما جالب است این می‌باشد که با نگاه به یک بخش کوچک از آماری که به‌صورت خودکار بعد‌از کاشت یک دستگاه ICD جمع‌آوری شد، داده‌های پیش‌بینی‌کننده‌ی بسیار قدرتمندی در‌مورد چگونگی رفتار احتمالی آنها در طول چند‌سال آینده فراهم می‌شود».
محدودیت‌های عمده‌ی این پژوهش که محققان به آن اشاره کردند، این است که این بررسی تنها ارتباط بین فعالیت و احتمال زنده‌ماندن را پشتیبانی می‌کند. پژوهش‌های بیشتری برای آزمایش راه‌های افــزایش فعالیت یا استــفــاده از ایــن اطلاعات، بـرای تغـییـر درمان بیـــماران مورد نیاز است.
ثبت نظر