روش‌های بالینی کنونی جهت درمان ملانوم uveal و تأثیر تست تشخیصی مولکولی بر مدیریت بیمار از جمله نتایج تازه‌ای است که محققان در بررسی‌های اخیر به‌آن دست یافته‌اند.
این ارزیابی نتایج حاصل از سه بررسی را ارائه می‌دهد:
۱- برآورد ۱۰۹چشم‌پزشک متخصص در درمان ملانوم uveal که در سال 2012 انجام شد.
۲- برآورد پیگیری‌کننده‌ی ۷۲پزشک در سال 2014.
۳- بازنگری ثبت‌های پزشکی مربوط به گذشته از ۱۹۵بیمار Medicare مبتلا به UM که به‌طور مداوم آزمایش شده‌اند.
در هر‌سه بررسی، بیشتر چشم‌پزشکان درمان‌کننده‌ی UM از تست‌های تشخیصی مولکولی برای کمک به طراحی برنامه‌های پیگیری درمان مناسب با خطر برای بیماران خود استفاده می‌کنند.
تست تشخیصی Castle Biosciences برای ملانوم uveal ،DecisionDx-UM یک تست تشخیصی مولکولی است که نمای ظهور ژن(GEP) تومور فرد را اندازه‌گیری و احتمال متاستاز را به‌عنوان خطر پایین (گروه۱) یا خطر بالا (گروه۲) طبقه‌بندی‌می‌کند.
متخصصان شبکیه‌ی چشم دانشگاه میشیگان اظهارداشتند: «توانایی ارزیابی بهتر خطر، بیانگر تغییر در مدیریت بیماران ملانوم uveal است». «ازآنجا که کمتراز 5درصد بیماران، بیماری متاستاتیک قابل شناسایی در زمان تشخیص تومور را دارند، به ابزار دقیق‌تری جهت ارزیابی خطر متاستاز نیاز است. این نتایج نشان‌می‌دهند که پزشکان ابزار تشخیصی جدیدی در اختیار دارند و به نتایجی برای طراحی مناسب‌ترین برنامه‌های مراقبتی پیگیری برای بیماران دست‌یافته‌اند.
براساس نتایج حاصل از اسناد پزشکی Medicare، پنجاه و هشت درصد از بیماران که تحت آزمایش DecisionDx-UM قرار‌می‌گیرند در معرض خطر پایین (GEP گروه۱) و ۴۲درصد درمعرض خطر بالا (GEP گروه۲) بودند. در مواردی که مرجع مستند برای پیگیری مراقبت سیستمی ایجاد می‌شد، همه‌ی بیمارانی که کمتر درمعرض خطر بودند تحت برنامه‌ای با شدت کمتر ازجمله آزمایش‌های عملکرد کبد با سونوگرافی شکم یا بدون آن با تکرر یک یا دو بار درسال قرار‌می‌گرفتند.در مقابل، ۱۰۰درصد از بیماران پرخطر با مراقبت شدیدتر تحت نظارت قرار گرفتند که بیشتر به‌صورت تست‌های عملکرد کبد و سونوگرافی شکم، CT ویا توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) با فرکانس ۲ تا ۴ باردر سال(p کمتراز ۰/۰۰۰۱ در مقابل مراقبت گروه۱)بود.
نتایج برآورد از چشم‌پزشکان:
• ۷۴درصد، چشم پزشکانی که در برآورد سال 2012 شرکت‌کردند، از اطلاعات به‌دست‌آمده از تحلیل‌های سیتوژنتیک یا GEP برای تطابق با تکرر مراقبت از بیماری متاستازی برای بیماران خود استفاده می‌کردند.
• برای بیمارانی که درمعرض خطر بالای متاستاز قرار‌داشتند، ۱۵درصد از پزشکان روش‌های پیشگیری و ۲۳درصد شرکت در آزمایش بالینی درمان تحقیقی را ارائه کردند.
• ۷۹درصد از پاسخ‌دهندگانی که در برآورد 2014 شرکت‌کردند از اطلاعات تحلیل‌های سیتوژنتیک یا GEP برای تغییر عملکرد بالینی خود مثل تطابق با تکرر مراقبت از بیماری متاستازی، ارجاع به انکولوژی پزشکی برای پیگیری یا مشاوره یا ارجاع در ارتباط با درمان آدجوان یا آزمایش‌های بالینی استفاده می‌کردند.
داده‌ها از این نتیجه‌گیری پشتیبانی می‌کنند که تحلیل‌های مولـکولی از‌جمـــله تـــست (GEP(DecisionDx-UM به‌طور وسیعی پذیرفته شده‌اند و برای حمایت از تصمیم‌گیری‌های مدیریت آگاهانه‌تر ملانوم uveal تدوین شده‌اند. نتایج این آزمایش‌ها علاوه‌بر تأثیر بر مدیریت بیمار، اکنون به‌عنوان معیار ورودی برای آزمایش‌های دربرگیرنده‌ی درمان‌های آدجوان به‌کار می‌روند.
ثبت نظر