تاثیر نوعی اسید آمینه در روند درمانی سرطان پستان

بررسی های اخیر پژوهشگران دانشکدۀ پزشکی هاروارد حاکی از آن است که لوسین نقشی بسزا در کاهش مقاومت به تاموکسیفن در سرطان پستان گیرندۀ استروژن مثبت دارد. ﺑﺮوز ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ ﺗﺎﻣﻮﮐﺴﯿﻔﻦ در ﺳﻠﻮل ﻫﺎی ﺳﺮﻃﺎن ﭘﺴﺘﺎن، حاصل ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﯿﻄﯽ، ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﯿﺰﺑﺎن و ﻧﯿﺰ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻢ ﻫﺎی ﻣﻮﻟﮑﻮﻟﯽ درون ﺳﻠﻮﻟﯽ دﺧﯿﻞ در رﺷﺪ و ﺗﮑﺜﯿﺮ ﺳﻠﻮل اﺳﺖ.[i] ما سعی کردیم در این مطلب شما را با تاثیر نوعی اسید آمینه در روند درمانی سرطان پستان آشنا کنیم.

تحقیقات آزمایشگاهی محققان و کشتهای سلولی نشانگر این موضوع است که میزان کمتر لوسین سبب بهبود عملکرد داروهای سرطانی می گردد. پژوهشهای آزمایشگاهی همچنین نشان داد که پروتئینی به نام SLC7A5 روی سطح سلول که در ترکیب لوسین و سلولها نقش دارد در روند پاسخ تاموکسیفن به سرطان پستان ER⁺ موثر است و این پروتئین می تواند کلید اصلی محققان در غلبه بر مقاومت به تاموکسیفن در این بیماری باشد.

در سه چهارم از سرطان های پستان ، هورمون استروژن عامل رشد و انتشار تومور است. زیرا سلول های سرطانی ، همانند سلول سالم سرطان پستان گیرنده های استروژنی دارند که اجازۀ دریافت زنگ خطر و هشدارها را از هورمون به آنها می دهد.

مقاومت به تاموکسیفن و نقش لوسین

اگرچه ممکن است که درمان سرطان پستان ER⁺ پاسخ مثبتی به داروی تاموکسیفن بدهد  ، اما در اغلب موارد نتیجه مقاومت دارویی و عود سرطان و متاستاز است و با توجه به گزینه های درمانی محدود در این گونه موارد ، بیماران حداکثر پنج سال به زندگی خود ادامه می دهند.سلولها به تنهایی قادر به سنتز نمودن لوسین نمی باشند ، از این رو مطالعه پیرامون واکنش سلولهای سرطانی به میزانهای متفاوت اسید آمینه هایی که می توانند تحت کنترل خود درآورند ، به عنوان موضوع قابل بررسی محققان انتخاب گردید. بررسی های آزمایشگاهی روی سلولهای سرطانی کشت شده از انسان نشان داد که کاهش لوسین ، تقسیم سلولی را متوقف می نماید. این موضوع بدین معناست که مداخله های تغذیه ای به این دسته از بیماران سرطانی کمک شایانی خواهد نمود.

این نتایج دال بر این موضوع نیست که پروتئین های حیوانی موجب افزایش رشد سلولهای سرطانی می گردد ، بلکه موضوعی که اشاره می شود حاکی از آن است که کاهش لوسین در تغذیه روزانه به سود این گروه از بیماران می باشد.  همین گروه از محققان در حال مطالعه روی نمونه موش های آزمایشگاهی هستند تا به نتایج قطعی تری پیرامون محدودیت غذایی لوسین و تاثیر کاهش آن روی رشد و گسترش سرطان دست یابند.

نقش SLC7A5 در مقاومت به تاموکسیفن

در ایستگاه پایانی بررسی ها ، هدف از بررسی تاثیر میزان لوسین بر سرطان پستان ER⁺ بیمارانی است که با مقاومت به تاموکسیفن روبرو گشته اند. در این بررسی ها با وجود کاهش میزان لوسین،  مقاومت سلولی رو به افزایش بود. در بررسی دقیق تر محققان دریافتند سلولهایی که مقاومت به تاموکسیفن دارند از میزان بالاتری از SLC7A5 برخوردار هستند. که این پروتئین های در حال جابجایی با این میزان ، به سلولها جهت درگیر و سوار شدن بر لوسین حتی هنگام کمبود آن کمک می نماید.

سرانجام با ارزیابی و مطالعات بسیار روی نمونه های آزمایشگاهی ، محققان دریافتند مسدود نمودن SLC7A5 سبب خردتر شدن تومور می گردد.  

[i] فصلنامۀ بیماریهای پستان ایران، تابستان 94