روش های درمان طبیعی در کنترل اوتیسم

اوتیسم یا معادل فارسی آن درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی از گونۀ روابط اجتماعی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود، تا به امروز همچنان درمان قطعی برای اختلال اوتیسم یافت نگردیده و از این رو  بسیاری از والدین به دنبال درمان‌های جایگزین و مکمل هستند. اما در رابطه با اثربخشی این درمان‌ها نیز پژوهش‌هایی اندک انجام شده و یا می توان گفت هیچ پژوهشی انجام نشده است. ممکن است با پیش گرفتن این درمان‌ها و بدون مشورت با متخصص و پزشک و مشاور این زمینه ، ناخواسته رفتارهای منفی را تقویت کنید. همچنین برخی از درمان‌های جایگزین به طور بالقوه خطرناک هستند. در این مقاله به برخی از روش های درمان طبیعی در کنترل اوتیسم پرداخته ایم .

- روش های طبیعی در کنترل اوتیسم

* درمان‌های خلاقانه:

برخی از والدین مداخلات آموزشی  و پزشکی مکمل را در کنار هنر و موسیقی‌درمانی استفاده می‌کنند که بر کاهش حساسیتِ کودک به لمس و یا صدا تمرکز می‌کند. این درمان‌ها در صورتی که در کنار سایر درمان‌ها ارائه شوند مزایایی به همراه خواهند داشت.

* درمان‌های مبتنی بر حواس:

این درمان‌ها براساس نظریه های تایید نشده هستند که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارای اختلال پردازش حسی هستند که موجب مشکلاتی در تحمل و یا پردازش اطلاعات حسی، مانند: لمس، تعادل و شنوایی، می‌شود. درمانگران برای تحریک این حس‌ها از ضربه‌های ملایم، اسباب‌بازی‌های فشاری، ترامپولین‌ها و سایر مواد استفاده می‌کنند. پژوهش‌ها اثربخشی این شیوه‌ها را نشان ندادند اما زمانی که در کنار سایر درمان‌ها استفاده شوند مزایایی به همراه خواهند داشت.

* ماساژ:

در حالی که ماساژ ممکن است آرام‌بخش باشد اما شواهد کافی مبنی بر این مسئله وجود ندارد که آیا می‌تواند علائمِ اختلال اوتیسم را بهبود بخشد و یا خیر.

* درمان با حیوانات خانگی:

حیوانات خانگی نوعی تفریح و همراهی به وجود می‌آورند اما برای مشخص شدن این موضوع که آیا تعامل با حیوانات می‌تواند علائمِ این اختلال را بهبود بخشد و یا خیر به پژوهش‌های بیشتری نیاز داریم.

برخی از درمان‌های مکمل و جایگزین ممکن است مضر نباشند اما هیچگونه شواهدی مبنی بر مفید بودن آن ها نیز وجود ندارد. برخی ممکن است شامل هزینه‌های مالی چشمگیری باشند و پیاده‌سازی آن ها دشوار باشد. نمونه‌هایی از این درمان‌ها در زیر ارائه می‌شود:

*رژیم غذایی ویژه:

 شواهدی مبنی بر این موضوع وجود ندارد که آیا رژیم غذایی ویژه درمان موثری برای اختلال طیف اوتیسم است و یا خیر. همچنین رژیم غذایی ویژه در کودکان در حال رشد می‌تواند به کمبود مواد غذایی منجر شود. در صورتی که تصمیم گرفته‌اید که رژیم محدودکننده‌ای را دنبال کنید، برای ایجاد برنامۀ غذایی مناسب برای فرزندتان با متخصص تغذیه همکاری کنید.

*پروبیوتیک‌ها و مکمل‌های ویتامین:

 هرچند در مقادیر طبیعی مضر نیستند، شواهدی مبنی بر مفید بودن آن ها در اختلال اوتیسم وجود ندارد و مکمل‌ها ممکن است گران باشند. پیرامون ویتامین‌ها و سایر مکمل‌ها همچنین دوز مناسب آن ها برای فرزندتان با پزشکتان مشورت کنید.

* طب‌سوزنی:

هدف از این درمان بهبود علائمِ مربوط به اختلال اوتیسم است اما هیچگونه پژوهشی اثربخشی طب‌سوزنی را تایید نمی‌کند.

شواهدی مبنی بر سودمند بودن برخی از درمان‌های مکمل و جایگزین و خطرناک بودنشان وجود ندارد. نمونه‌هایی از درمان‌های مکمل و جایگزین که برای اختلال طیف اوتیسم توصیه نمی‌شوند در زیر ارائه می‌شود:

*آهن‌درمانی:

 گفته می‌شود که این روش جیوه و سایر فلزات سنگین را از بدن خارج می‌کند اما هیچگونه ارتباط مشخصی با اختلالِ طیف اوتیسم وجود ندارد. شواهد پژوهشی آهن‌درمانی در این اختلال را تایید نمی‌کنند و می‌تواند بسیار خطرناک باشد. در برخی از موارد کودکانی که با این فرآیند درمانی روبرو شدند، منجر به فوت آن ها گردید .

*درمان با اکسیژن پرفشار:

اکسیژن پرفشار روشی است که شامل تنفس اکسیژن پرفشار در اتاق است. اثربخشی این درمان در علائمِ مربوط به اختلال طیف اوتیسم نشان داده نشده و سازمان غذا و دارو  (FDA) استفاده از آن را برای این اختلال تایید نکرده است.

• تزریق ایمونوگلوبولین داخل‌ وریدی (IVIG: Intravenous immunoglobulin) : هیچگونه‌ شواهدی مبنی بر اثربخشی این شیوه در بهبودِ اختلالِ طیف اوتیسم وجود ندارد و FDA هیچگونه محصولاتِ ایمونوگلوبولین برای این منظور را تایید نکرده است.